Όταν ήμουν κουταβάκι, σε ψυχαγωγούσα με τα καμώματα μου και σε έκανα να γελάς.
Με αποκαλούσες «παιδί σου» και αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι σου μασουλούσα τις παντόφλες σου και δολοφόνησα 1-2 διακοσμητικά μαξιλάρια , έγινα ο καλύτερος σου φίλος. Όποτε ήμουν «κακό παιδί» συνήθιζες να μου κουνάς επιβλητικά το δάκτυλο σου και να με ρωτάς «ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΣΕΣ» αλλά μετά με συγχωρούσες και μου χάριζες απλόχερα τα χάδια σου.