«Ένα ανθρώπινο ον είναι μέρος του όλου, που καλείται από εμάς σύμπαν, ένα μέρος περιορισμένο στον χώρο και στον χρόνο.
Αυτό συλλαμβάνει τον εαυτό του, τις σκέψεις του και τα συναισθήματά του ξεχωριστά από το υπόλοιπο… ένα είδος οπτικής ψευδαίσθησης της συνείδησής του. Η πλάνη αυτή είναι ένα είδος φυλακής για εμάς, εφόσον μας περιορίζει στις προσωπικές μας επιθυμίες, σε μία στοργή μόνο για λίγα κοντινά μας πρόσωπα.