Κοντά σε αυτό το Σημείο κείτονται τα Λείψανα κάποιου που είχε Ομορφιά χωρίς Ματαιοδοξία, Δύναμη χωρίς Θράσος, Τόλμη χωρίς Σκληρότητα και όλες τις Αρετές του Ανθρώπου χωρίς τα Ελαττώματά του.Ο Επαινος αυτός, που θα μπορούσε να είναι μια ανούσια Κολακεία αν αναγραφόταν πάνω από ανθρώπινες στάχτες, δεν είναι παρά ένας δίκαιος φόρος τιμής στη Μνήμη του ΜΠΟΟΥΣΟΝ2, ενός ΣΚΥΛΟΥ, που γεννήθηκε στη Νέα Γη, τον Μάιο, 1803 και πέθανε στο Αββαείο του Νιούστεντ, στις 18 Νοεμβρίου, 1808.


Μη φοβάσαι μάτια μου
«Ένα ανθρώπινο ον είναι μέρος του όλου, που καλείται από εμάς σύμπαν, ένα μέρος περιορισμένο στον χώρο και στον χρόνο.
Η λύσσα είναι μια ιογενής νόσος που προσβάλλει το κεντρικό νευρικό σύστημα των θερμόαιμων ζώων και του ανθρώπου. Η ασθένεια έχει μεγάλη περίοδο επώασης (έξι μήνες) και τα συμπτώματα ενδέχεται να εμφανιστούν αρκετές εβδομάδες μετά τη μόλυνση. Όταν εκδηλωθούν τα συμπτώματα, η λύσσα είναι συνήθως θανατηφόρος.
Οι φοβίες των ήχων (υπέρμετρος φόβος συγκεκριμένων θορύβων, κροτοφοβία) αρχίζουν να γίνονται ένα σύνηθες και αυξανόμενο πρόβλημα στα σκυλιά πολύ περισσότερο απ’ ότι στις γάτες. Συχνά οι ζωή των αυτών των σκυλιών αλλά και των ιδιοκτητών μετατρέπεται σε ένα δράμα χωρίς τέλος.
Δράμα 12 & 13 Ιουνίου 2010

Στις 14 Σεπτεμβρίου 1998 ένας αδύνατος Μαλαισιανός με γυαλιά, ονόματι Γουόνγκ Κενγκ Λιάνγκ, έφτασε με την πτήση 12 της Japan Airlines στο Διεθνή Αερολιμένα της Πόλης του Μεξικού. Φορούσε ξεβαμμένο τζιν, γαλάζιο σακάκι και ένα μπλουζάκι που απεικόνιζε ένα κεφάλι ιγκουάνα. Ο Τζορτζ Μόρισον, επικεφαλής πράκτορας των Ειδικών Επιχειρήσεων –της πενταμελούς μυστικής ομάδας της Υπηρεσίας Ιχθυοπανίδας και Άγριας Πανίδας των ΗΠΑ–, βρισκόταν εκεί για να τον «υποδεχτεί». Λίγο μετά τη σύλληψή του, ο Άνσον (έτσι είναι γνωστός ο Γουόνγκ στους εμπόρους άγριων ζώων και στους αξιωματούχους που είναι υπεύθυνοι για την επιβολή του νόμου ανά τον κόσμο) οδηγήθηκε με χειροπέδες από τη μεξικανική αστυνομία στις χειρότερες φυλακές της χώρας.
Περπατώντας τα τελευταία χρόνια στο δρόμο της θετικής εκπαίδευσης, συναντώ συχνά ιστορίες που θεωρώ, ότι αξίζει να τις μοιραστώ και με άλλους ανθρώπους.