Τα ζώα μας θέλουν να είμαστε ως εξής:

• Αξιόπιστοι : Να είμαστε πάντα δίπλα τους. Να μπορούν να βασιστούν σε μας για τις ανάγκες τους.

• Υποστηρικτικοί: Να τους προσφέρουμε επιβράβευση, ακόμη και για μικρά πράγματα. Να λέμε «καλό σκυλί» συχνά.

• Εκπαιδευτές: Να τους διδάσκουμε να κάνουν τα σωστά πράγματα. Να τους μαθαίνουμε πειθαρχία όταν χρειάζεται.

Όσοι έχουμε σκύλο, ένα από τα θέματα που μας απασχολούν είναι το θέμα του μπάνιου! Άλλα σκυλιά αγαπάνε να κάνουν μπάνιο, ενώ άλλα τρέμουν…και μόνο με την ιδέα!

Πού να πλένω τον σκύλο μου;

Σάββατο 26/6/2010

Καθώς οι πρώτες φόλες του Ιουνίου ξεκίνησαν στην Κω και την Λέσβο, ενόψει επισκεπτών, ενώνουμε τις δυνάμεις μας όλοι οι φιλόζωοι, σε κάθε γειτονιά και κάθε πόλη της Ελλάδας.

Στις 8 το βράδυ και για μια ώρα, όλοι εμείς θα συγκεντρωθούμε έξω από τα Δημαρχεία της περιοχής μας.

Κακομεταχειριζόμαστε και σκοτώνουμε εκατομμύρια ζώα κάθε μέρα. Για να το δικαιολογήσουμε αυτό, έχουμε πείσει τον εαυτό μας ότι οι ζωές και τα μαρτύριά τους δεν έχουν μεγάλη αξία: "είναι μόνο ζώα!"

Όμως, τα ζώα είναι συναισθανόμενα όντα, που δε θέλουν να υποφέρουν και που επιθυμούν να χαίρονται τη ζωή τους. Ακριβώς όπως και οι άνθρωποι.

Εντυπωσίασε η Λήδα μας στον ΑΝΤ1 και συγκεκριμένα στο show "Ελλάδα έχεις ταλέντο" αποσπώντας πολύ καλές κριτικές.

Με την βοήθεια του Γιάννη Αραχωβίτη, σε ένα δύσκολο χώρο όπως αυτός του τηλεοπτικού πλατό, κατάφερε να χορέψει στους ρυθμούς του Μάνου Χατζιδάκι με την μουσική απο τα "Παιδιά του Πειραιά".

Ένα ποντικάκι κάποτε, παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο.

Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο; Αναρωτήθηκε.

Όταν οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε, όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα!

Ένας σκύλος κάθεται και περιμένει στον κρύο φθινοπωρινό ήλιο

Πολύ πιστός για να φύγει, πολύ φοβισμένος για να τρέξει μακριά.

Βρίσκεται εκεί μέρες τώρα χωρίς να έχει τίποτε να κάνει,

Απλά κάθεται στο δρόμο, και σε περιμένει.

Η ζωή μας έχει αλλάξει μετά την υιοθέτηση του σκύλου μας.

Λίγες φορές πιστεύω έχουμε αναλογιστεί πόσο διαφορετικά ήτανε πρίν τον Ruby γιατί μέτα την υιοθέτηση του δεν έχουμε χρόνο να σκεφτούμε το πριν, συνέχως έχει ένα περιέργο τρόπο να μας δείχνει πόσο όμορφη είναι η ζωή, πόσο όμορφη είναι φύση και οτι γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να μοιραστούν τα ίδια πράγματα μαζί μας χωρίς αντάλαγμα και συμφέροντα.

Κοντά σε αυτό το Σημείο κείτονται τα Λείψανα κάποιου που είχε Ομορφιά χωρίς Ματαιοδοξία, Δύναμη χωρίς Θράσος, Τόλμη χωρίς Σκληρότητα και όλες τις Αρετές του Ανθρώπου χωρίς τα Ελαττώματά του.

Ο Επαινος αυτός, που θα μπορούσε να είναι μια ανούσια Κολακεία αν αναγραφόταν πάνω από ανθρώπινες στάχτες, δεν είναι παρά ένας δίκαιος φόρος τιμής στη Μνήμη του ΜΠΟΟΥΣΟΝ2, ενός ΣΚΥΛΟΥ, που γεννήθηκε στη Νέα Γη, τον Μάιο, 1803 και πέθανε στο Αββαείο του Νιούστεντ, στις 18 Νοεμβρίου, 1808.

Μη φοβάσαι μάτια μου

αυτά που ακούς θα φύγουν

είναι απλώς βεγγαλικά

που άνθρωποι τα ρίχνουν

Βλέπεις πως είμαι εγω εδω

βλέπεις πως δε θα φύγω

κάτσε στην αγκαλίτσα μου

μεζέδες να σου δίνω