Όπως έχω αναφέρει πολλές φορές (σε κάθε κατάλληλη ευκαιρία και στο βιβλίο μου "Αρμονική Συμβίωση") τα κουτάβια που αποχωρίζονται από τη μητέρα τους (σκύλα) υπερβολικά νωρίς, χάνουν την ευκαιρία να διδαχθούν (από τη μητέρα τους και τα αδέρφια τους) διάφορα πράγματα που πρέπει να γίνουν σε αυτή την ηλικία και είναι απαραίτητα και χρήσιμα σε όλη τους τη ζωή.Ακόμη και μετά τον απογαλακτισμό τους τα κουτάβια μαθαίνουν πολλά από τη συμβίωση αυτή. Μαθαίνουν πως να χρησιμοποιούν με προσοχή τα δόντια τους και να αναπτύσουν κοινωνικές συμπεριφορές. Μπορούμε να δίνουμε στη μάνα μια "διέξοδο φυγής" από τις συνεχείς ενοχλήσεις των κουταβιών αλλά να έχει και την δυνατότητα να περάσει χρόνο μαζί τους μέχρι να φύγουν για τους μελλοντικούς ανθρώπους - γονείς τους (8-9 βδομάδα). Η σκύλα- μητέρα αποφασίζει πόσο χρόνο θα αφιερώσει στα μικρά της. Αυτή και ο εκτροφέας πρέπει να φροντίζουν και για την επαφή των κουταβιών με άλλα , καλοπροαίρετα, σκυλιά.
Ένα από τα πολλά προβλήματα με τις "μαζικές εκτροφές κουταβιών - puppy mills" είναι ότι τα κουτάβια μεταφέρονται στους μεταπωλητές σε υπερβολικά μικρή ηλικία, πολλές φορές πριν κλείσουν μήνα.. Για μένα αυτό είναι σαν τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ορφανοτροφείο χωρίς επίβλεψη. Όλα είναι ...εκτός ελέγχου.
Τα κουτάβια στις 49 μέρες (7 βδομάδες έχουν ολοκληρώσει την νευρολογική τους ανάπτυξη αλλά η μάθηση βεβαίως συνεχίζεται. Οι μητέρες - σκύλες βάζουν "φρένο" στα πιο ζωηρά κουτάβια και ενθαρρύνουν τα ντροπαλά. Τα κουτάβια μαθαίνουν να προσέχουν τις κινήσεις και τις διαθέσεις των μεγάλων σκύλων. Τα μαθήματα της διατροφής, της καθαριότητας και κοινωνικοποίησης συνεχίζονται. Δείχνουν στα κουτάβια ποιο κλαράκι είναι κατάλληλο για μάσημα, ποια έντομα να κυνηγήσουν, πως να χαιρετούν τους ανθρώπους και ζώα, πως να ζουν με άλλα σκυλιά.
Επιμένω ότι είναι πολύ σημαντικό να παραμείνουν τα κουτάβια με τη μητέρα τους μέχρι την ηλικία των 8 (τουλάχιστον) βδομάδων.