.
- Αρχική
- Περισσότερα
- Εταιρικό Προφίλ
- Stardogs
- Πληροφορίες
Τρόπος Παραγγελίας
Θέλετε να κάνετε παραγγελία;
Αν θέλετε να παραγγείλετε κάποιο Εκπαιδευτικό Βιβλίο, Cd κλπ. μπορείτε να μας καλέσετε στο:
τηλ.: 210-60 29 053 ή στο
κιν.: 6945 954 564
και θα σας τα αποστείλουμε άμεσα με αντικαταβολή.
Λίγα λόγια για το Stardogs
Το StarDogs Positive Training ιδρύθηκε και διευθύνεται από τον Γιάννη Αραχωβίτη που είναι και ο βασικός του μέτοχος.
Το StarDogs παρέχει υπηρεσίες σχετικές με την εκπαίδευση ζώων και προάγει τις ζωοφιλικές , θετικές μορφές εκπαίδευσης. Στις αρχές τις δεκαετίας του 90 ο Γιάννης Αραχωβίτης βρέθηκε να μαθητεύει δίπλα στα δυο "ιερά τέρατα" στο χώρο της εκπαίδευσης ζώων, τον κ. Μπόμπ Μπέιλυ (Η.Π.Α.) και λίγο αργότερα την κ. Τουρίντ Ρουγκάς (Νορβηγία). Η επίδραση των δυο φωτισμένων δασκάλων άλλαξε δραστικά την εκπαιδευτική φιλοσοφία του κ. Αραχωβίτη που πέρασε οριστικά στο κλαμπ των θετικών εκπαιδευτών.
Έχοντας αφήσει πια πίσω τις παραδοσιακές μεθόδους εκπαίδευσης (που στηρίζονταν στον εξαναγκασμό, στη ψυχολογική πίεση και τη σωματική βία, πνίχτες κ.λ.π.) και βρίσκοντας πρόσφορο χώρο προσωπικής έκφρασης, ο κ. Αραχωβίτης αποφάσισε να διαδώσει τις φιλικές μορφές εκπαίδευσης ζώων στην Ελλάδα. To StarDogs σύντομα έγινε ταυτόσημο με τις ήπιες και θετικές και ευχάριστες προς το ζώο και τον ιδιοκτήτη μορφές επικοινωνίας.
Από το τέλος της δεκαετίας του '90, έχοντας ήδη σπείρει τα "καινούρια δεδομένα", το StarDogs, πρωτοπορώντας για άλλη μια φορά, άρχισε να προσφέρει εξειδικευμένα σεμινάρια σε όσους ήθελαν να ασχοληθούν επαγγελματικά με το επάγγελμα του εκπαιδευτή σκύλων. Γρήγορα οι αποφοιτήσαντες του StarDogs Trainers' Academy, οπλισμένοι με τις επιστημονικές γνώσεις και δεξιότητες και μπολιασμένοι με το πάθος του κ. Αραχωβίτη και τη φιλοσοφία των ζωοφιλικών, θετικών μορφών εκπαίδευσης άρχισαν να διαδίδουν σε όλη την Ελληνική επικράτεια τις "ευχάριστες αλλαγές".
Το StarDogs παρέχει υπηρεσίες σχετικές με την εκπαίδευση ζώων και προάγει τις ζωοφιλικές , θετικές μορφές εκπαίδευσης. Στις αρχές τις δεκαετίας του 90 ο Γιάννης Αραχωβίτης βρέθηκε να μαθητεύει δίπλα στα δυο "ιερά τέρατα" στο χώρο της εκπαίδευσης ζώων, τον κ. Μπόμπ Μπέιλυ (Η.Π.Α.) και λίγο αργότερα την κ. Τουρίντ Ρουγκάς (Νορβηγία). Η επίδραση των δυο φωτισμένων δασκάλων άλλαξε δραστικά την εκπαιδευτική φιλοσοφία του κ. Αραχωβίτη που πέρασε οριστικά στο κλαμπ των θετικών εκπαιδευτών.
Έχοντας αφήσει πια πίσω τις παραδοσιακές μεθόδους εκπαίδευσης (που στηρίζονταν στον εξαναγκασμό, στη ψυχολογική πίεση και τη σωματική βία, πνίχτες κ.λ.π.) και βρίσκοντας πρόσφορο χώρο προσωπικής έκφρασης, ο κ. Αραχωβίτης αποφάσισε να διαδώσει τις φιλικές μορφές εκπαίδευσης ζώων στην Ελλάδα. To StarDogs σύντομα έγινε ταυτόσημο με τις ήπιες και θετικές και ευχάριστες προς το ζώο και τον ιδιοκτήτη μορφές επικοινωνίας.Από το τέλος της δεκαετίας του '90, έχοντας ήδη σπείρει τα "καινούρια δεδομένα", το StarDogs, πρωτοπορώντας για άλλη μια φορά, άρχισε να προσφέρει εξειδικευμένα σεμινάρια σε όσους ήθελαν να ασχοληθούν επαγγελματικά με το επάγγελμα του εκπαιδευτή σκύλων. Γρήγορα οι αποφοιτήσαντες του StarDogs Trainers' Academy, οπλισμένοι με τις επιστημονικές γνώσεις και δεξιότητες και μπολιασμένοι με το πάθος του κ. Αραχωβίτη και τη φιλοσοφία των ζωοφιλικών, θετικών μορφών εκπαίδευσης άρχισαν να διαδίδουν σε όλη την Ελληνική επικράτεια τις "ευχάριστες αλλαγές".
Σύντομα ακολούθησαν σχετικές εκδόσεις βιβλίων, μηνιαίου ηλεκτρονικού περιοδικού, CD και DVD και πρωταγωνιστικοί ρόλοι σε
κινηματογραφικές παραγωγές. Τα ετήσια σεμινάρια του StarDogs έγιναν θεσμός και ξεπέρασαν σε συμμετοχές (300 άτομα) τα περισσότερα από τα αντίστοιχα Ευρωπαϊκά και Αμερικάνικα. Τα βιβλία του κ. Αραχωβίτη μεταφράστηκαν στα Αγγλικά και στα Τούρκικα. Σύντομα το StarDogs ξεπέρασε τα Ελληνικά σύνορα με συνεργασίες σε Αγγλία και Τουρκία. Το 2002 ιδρύθηκε το StarDogs Τουρκίας στην Κωνσταντινούπολη και έκτοτε προσφέρει σεμινάρια για το κοινό και σειρά σεμιναρίων για εκπαιδευτές σκύλων στη γείτονα χώρα. Δραστηριότητες όπως το Dog Agility, το Dog Frisbee, το Flyball και το Dog Dancing πρωτοπαρουσιάστηκαν (στα Βαλκάνια) και αναπτύχθηκαν στις εγκαταστάσεις του StarDogs. Συχνά πυκνά η φιλοσοφία που προάγει το StarDogs και προσωπικά ο κ. Αραχωβίτης, οι συνεργάτες του και οι απόφοιτοι της σχολής του έχουν γίνει πρώτο θέμα σε τηλεοπτικές "Ελλάδα έχεις Ταλέντο" και ραδιοφωνικές εκπομπές και έχουν φιλοξενηθεί στα μεγαλύτερα έντυπα (περιοδικά και εφημερίδες) στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ο κ. Αραχωβίτης (StarDogs Trainers Academy), έχει υπάρξει στο παρελθόν μέλος του συλλόγου επαγγελματιών εκπαιδευτών των Η.Π.Α. και του Ευρωπαϊκού Συλλόγου Εκπαιδευτών συμβάλλοντας ενεργά, μαζί με άλλους εκπαιδευτικούς συλλόγους / οργανισμούς, στην διάδοση της ζωοφιλίας μέσα από την απαραίτητη αγάπη αλλά και την εξειδικευμένη γνώση. Ο κ. Αραχωβίτης το 2007 (Ρώμη) & 2008 (Ελσίνκι) ήταν από τους κεντρικούς ομιλητές στο συνέδριο του Συλλόγου Εκπαιδευτών Σκύλων Ευρώπης. Τον Σεπτέμβριο 2013 ήταν από τους κεντρικούς ομιλητές στο Πανευρωπαϊκό σεμινάριο Εκπαιδευτών σκύλων στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας!Σήμερα το StarDogs φιλοξενείται σε ιδιόκτητες εγκαταστάσεις 7 στρεμμάτων στην Παιανία Αττικής, δίπλα από την Αττική Οδό, όπου εκτός των άλλων (εκπαιδευτήριο, σχολή εκπαιδευτών, Agility κ.λ.π.) υπάρχει και ξενοδοχείο / πανσιόν σκύλων και χώρος για ζωοφιλική εκπαίδευση προς μαθητές σχολείων (με ζωντανές επιδείξεις και ειδικές προβολές).
Εταιρικό Προφίλ
Η εταιρία StarDogs έχει έδρα στην Αθήνα και προσφέρει υψηλής ποιότητας εκπαίδευση σκύλων (κυρίως), καθώς και άλλων ζώων (γάτες, παπαγάλοι, άλογα, κλπ.). Παρέχουμε μαθήματα εκπαίδευσης που μπορεί να περιλαμβάνουν συνδυασμό ιδιαιτέρων, ομαδικών μαθημάτων και συμβουλών επιλύσεως προβλημάτων συμπεριφοράς. Επίσης, προσφέρουμε ιδιαίτερα μαθήματα κατ΄οίκον, στον χρόνο που σας εξυπηρετεί.
Τα σκυλιά είναι καταπληκτικά ζώα τα οποία μας «υπηρετούν» με διάφορους τρόπους, αλλά πρωτίστως ως σύντροφοί μας. Εμείς ζούμε με τρία υπέροχα σκυλιά (Ερμής, Ίκαρος και Λητώ), τα οποία καθημερινώς μας θυμίζουν τις ιδιαίτερες και μοναδικές σχέσεις που μπορούν να αναπτυχθούν μεταξύ ανθρώπων και ζώων.
Χρησιμοποιώντας τις θετικές μεθόδους εκπαίδευσης, που αναπτύχθηκαν από διάσημους εκπαιδευτές και συμπεριφεριολόγους, -όπως ο Ιαν Ντάνμπαρ, ηΤζήν Ντόναλντσον, ηΤούριντ Ρουγκάς και η Κάρεν Πράιορ,- η εκπαίδευση των σκύλων γίνεται «χαρά και πανηγύρι» για τους ιδιοκτήτες αλλά και για τα ίδια τα ζώα. Με τις πιο σύγχρονες και φιλοζωϊκές τεχνικές, καθώς και την μακρόχρονη εμπειρία μας σας βοηθάμε να κτίσετε μια αρμονική σχέση συμβίωσης με το σκυλί σας βασισμένη στην αγάπη και την σωστή επικοινωνία.
Η καλύτερη ηλικία για να αρχίσει η εκπαίδευση του κουταβιού είναι η ηλικία των δύο μηνών, ή όσο το δυνατόν ενωρίτερα. Ως ιδιοκτήτες ζώων, όλοι μας οφείλουμε να δείξουμε στα κουτάβια και τα σκυλιά μας ποιες πράξεις είναι οι επιθυμητές προτού αναπτυχθούν οι ανεπιθύμητες που μπορούν να εξελιχθούν και σε μόνιμα προβλήματα. Οι επαγγελματίες εκπαιδευτές της StarDogs Training θα σας δείξουν ένα αποτελεσματικό και σύγχρονο τρόπο για το πως να ανταμείβετε τις «καλές» συμπεριφορές και πως να αποφύγετε ή να περιορίσετε τις «κακές».
Επίσης, βοηθούμε τους μελλοντικούς ιδιοκτήτες να κάνουν την κατάλληλη επιλογή κουταβιού λαμβάνοντας υπ΄όψιν τις ιδιαιτερότητες και χαρακτηριστικά των διάφορων ράτσων καθώς και τον τρόπο ζωής των ιδίων των ιδιοκτητών.
Στη μνήμη του Ίκαρου
ΑΝΤΙΟ ΣΚΥΛΕ ΜΟΥ
Σε σκέφτηκα νωρίτερα σήμερα
Αλλά δεν κατάλαβα γιατί.
Βλέπω το πρόσωπό σου όταν την κοιτάζω
Και κάθε φορά κλαίω.
Συχνά ανακαλύπτω τον εαυτό μου
Να την φωνάζω με το όνομά σου. Και εύχομαι
Να ήσουν εσύ κάθε φορά που παίζω μαζί της.
Με βοήθησες στις δύσκολες στιγμές,
Ο Θεός ξέρει ότι ήσουνα πάντα πλάι μου.
Πίστευα ότι φαινόσουν τόσο έξυπνος,
Με τον τρόπο που καθόσουν και κοίταζες.
Πάντοτε με άκουγες με ενδιαφέρον,
Ποτέ δεν έχανες κάποιο πρόβλημά μου.
Και μου λείπει ο τρόπος, που μου έδινες
Ένα σκυλίσιο φιλί στο μάγουλο.
Ξέρω ότι έχεις φύγει πια, παρόλο
Που μου είναι δύσκολο να το δεχτώ.
Ότι δεν θα ξανάρθεις όταν σε φωνάζω,
Πάντα θα είμαι μόνος μου.
Ξέρω ότι δεν με άφησες εντελώς μόνο,
Μου άφησες ένα κομμάτι σου. Και, πάντα
Θα θυμάμαι πόσο πολύ με αγαπούσες,
Και τα πράγματα που έκανες από αγάπη.
Είναι δύσκολο για μένα να μην σου δίνω
Πια μπισκότα. Και είναι δύσκολο για μένα
Να πω αντίο, γι’ αυτό, αναπαύσου εν ειρήνη,
Σκύλε μου και Φιλαράκο μου.
Ο Ίκαρος με την κ. Τζένη Ρουσέα σε στιγμιότυπο κινηματογραφικής ταινίας
Ο Ίκαρος με τον εκπαιδευτή του κ. Γιάννη Αραχωβίτη σε δοκιμαστικό κινηματοφραφικής ταινίας
Δυο αστέρες του κινηματογράφου - Ίκαρος & Αντώνης Καφετζόπουλος
Σε σκέφτηκα νωρίτερα σήμερα
Αλλά δεν κατάλαβα γιατί.
Βλέπω το πρόσωπό σου όταν την κοιτάζω
Και κάθε φορά κλαίω.
Συχνά ανακαλύπτω τον εαυτό μου
Να την φωνάζω με το όνομά σου. Και εύχομαι
Να ήσουν εσύ κάθε φορά που παίζω μαζί της.
Με βοήθησες στις δύσκολες στιγμές,
Ο Θεός ξέρει ότι ήσουνα πάντα πλάι μου.
Πίστευα ότι φαινόσουν τόσο έξυπνος,
Με τον τρόπο που καθόσουν και κοίταζες.
Πάντοτε με άκουγες με ενδιαφέρον,
Ποτέ δεν έχανες κάποιο πρόβλημά μου.
Και μου λείπει ο τρόπος, που μου έδινες
Ένα σκυλίσιο φιλί στο μάγουλο.
Ξέρω ότι έχεις φύγει πια, παρόλο
Που μου είναι δύσκολο να το δεχτώ.
Ότι δεν θα ξανάρθεις όταν σε φωνάζω,
Πάντα θα είμαι μόνος μου.
Ξέρω ότι δεν με άφησες εντελώς μόνο,
Μου άφησες ένα κομμάτι σου. Και, πάντα
Θα θυμάμαι πόσο πολύ με αγαπούσες,
Και τα πράγματα που έκανες από αγάπη.
Είναι δύσκολο για μένα να μην σου δίνω
Πια μπισκότα. Και είναι δύσκολο για μένα
Να πω αντίο, γι’ αυτό, αναπαύσου εν ειρήνη,
Σκύλε μου και Φιλαράκο μου.
Ο Ίκαρος με την κ. Τζένη Ρουσέα σε στιγμιότυπο κινηματογραφικής ταινίας
Ο Ίκαρος με τον εκπαιδευτή του κ. Γιάννη Αραχωβίτη σε δοκιμαστικό κινηματοφραφικής ταινίας
Δυο αστέρες του κινηματογράφου - Ίκαρος & Αντώνης Καφετζόπουλος
Γιάννη, ο Ικαρος θα συνεχίσει να είναι δίπλα σου για πάντα.
Manoli Maria
Poem
Rainbow Bridge
Just this side of heaven is a place called Rainbow Bridge.
When an animal dies that has been especially close to someone here, that pet goes to Rainbow Bridge.
There are meadows and hills for all of our special friends so they can run and play together.
There is plenty of food, water and sunshine, and our friends are warm and comfortable.
All the animals who had been ill and old are restored to health and vigor; those who were hurt or maimed are made whole and strong again, just as we remember them in our dreams of days and times gone by.
The animals are happy and content, except for one small thing; they each miss someone very special to them, who had to be left behind.
They all run and play together, but the day comes when one suddenly stops and looks into the distance. His bright eyes are intent; His eager body quivers. Suddenly he begins to run from the group, flying over the green grass, his legs carrying him faster and faster.
You have been spotted, and when you and your special friend finally meet, you cling together in joyous reunion, never to be parted again. The happy kisses rain upon your face; your hands again caress the beloved head, and you look once more into the trusting eyes of your pet, so long gone from your life but never absent from your heart.
Then you cross Rainbow Bridge together.... Yannis and Icaros together again!!!
Author unknown...
http://www.petloss.com/poems/maingrp/rainbowb.htm
Manoli Maria
Poem
Rainbow Bridge
Just this side of heaven is a place called Rainbow Bridge.
When an animal dies that has been especially close to someone here, that pet goes to Rainbow Bridge.
There are meadows and hills for all of our special friends so they can run and play together.
There is plenty of food, water and sunshine, and our friends are warm and comfortable.
All the animals who had been ill and old are restored to health and vigor; those who were hurt or maimed are made whole and strong again, just as we remember them in our dreams of days and times gone by.
The animals are happy and content, except for one small thing; they each miss someone very special to them, who had to be left behind.
They all run and play together, but the day comes when one suddenly stops and looks into the distance. His bright eyes are intent; His eager body quivers. Suddenly he begins to run from the group, flying over the green grass, his legs carrying him faster and faster.
You have been spotted, and when you and your special friend finally meet, you cling together in joyous reunion, never to be parted again. The happy kisses rain upon your face; your hands again caress the beloved head, and you look once more into the trusting eyes of your pet, so long gone from your life but never absent from your heart.
Then you cross Rainbow Bridge together.... Yannis and Icaros together again!!!
Author unknown...
http://www.petloss.com/poems/maingrp/rainbowb.htm
Γιάννη μου γεια σου
με ειλικρινά πολύ μεγάλη συγκίνηση διάβασα τα υπέροχα και τόσο αυθόρμητα λόγια που αφιέρωσες στο σκύλο σου. Δε σου κρύβω ότι αυτή τη στιγμή που σου απαντώ δε μπορώ να συγκρατήσω και τα δικά μου δάκρυα. Σίγουρα δε μπορώ να νιώσω απόλυτα τον πόνο σου. Σίγουρα όμως μπορώ να τον φανταστώ και να τον μοιραστώ διότι οι 40 ημέρες που έχασα το Ρον ισοδυναμούσαν με παρόμοια απώλεια για μένα πολλώ μάλλον που εγώ δεν είχα καν προλάβει να εξοικειωθώ με την ιδέα. Η διαφορά μας είναι ότι εγώ ευτύχησα να ζήσω μια ¨ανάσταση¨. Φίλε μου, πέρα από την ιδιαίτερη αδυναμία που είχα πάντα στα σκυλιά και την οποίαπου μόνο στα 28 μου κατάφερα τελικά να δώσω σε ένα σκυλάκι, να ξέρεις ότι αυτά τα λίγα μαθήματα που κάναμε με το Ρον και η γνωριμία μαζί σου, συνέβαλε καθοριστικά στο να τον αντιμετωπίζω πολύ διαφορετικά και με πολύ μεγαλύτερη ¨ανθρώπινη¨ ευαισθησία. Μετά από το δέσιμο που έχω αναπτύξει μαζί του χάρη και σε σένα και τον τρόπο που αυτός συναισθάνεται οτιδήποτε με αφορά, δε θα μπορούσα ποτέ πλέον να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτά τα υπέροχα πλάσματα δίπλα μου. Γι'αυτό είμαι σίγουρος ότι και ο Ίκαρος ήταν και αισθανόταν ιδιαίτερα τυχερός που είχε τέτοιο πατέρα και σύντροφο. Αν και ξέρω ότι δε θα τον ξεπεράσεις ποτέ - και ούτε χρειάζεται γιατί πιστεύω ότι η ανάμνησή του θα σε γλυκαίνει πάντα μέσα σου - προσπάθησε να παίρνεις χαρά από το νέο μας μωρό. Καλώς ήλθες μικρούλα μου στη σκυλίσια οικογένεια όλων των φιλόζωων.
Και πάλι με δάκρυα, φίλε μου, εύχομαι το σκυλάκι σου να αναπαύεται ήσυχο και ευτυχισμένο κάπου μακριά και να κάνει βόλτες με το παιδί του.
Αντίο Ίκαρε που ήθελα να σε γνωρίσω γιατί τόσα άκουσα για σένα αλλά πρόλαβες και έφυγες... Soc Vert
Πριν λίγο για πρώτη φορά μπήκα στο StarDogs αντικρύζοντας την είδηση θανάτου του Ικαρου. Τα λόγια του Γιάννη συγκινητικά. Αγγίζουν την ψυχή και σε κάνουν να λυγίzεις. Μέσα απο τα λόγια του είναι σαν να ήξερες τον Ικαρο χωρίς καν όμως να τον έχεις γνωρίσει. Γιάννη πρέπει να είσαι περίφανος που γνώρισες έναν τόσο καλό φίλο και μοιράστηκες απίστευτες στιγμές μαζί του. Εύχομαι να συνεχίσει να είναι ευτυχισμένος εκεί που είναι όπως ήταν και τότε δίπλα στον Γιάννη. Αντίο Ικαρε... DEBBIE
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΓΙΑΝΝΗ. ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΙ Η ΒΙΚΥ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΧΑΓΚ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΟΥΠΙ. ΕΙΜΑΙ Η ΒΙΚΥ.ΜΠΗΚΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩ ΤΑ ΝΕΑ ΚΑΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΚΙ ΕΓΩ ΝΑ ΣΟΥ ΕΚΦΡΑΣΩ ΤΑ ΣΥΛΛΗΠΗΤΗΡΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΚΑΡΟ.ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΞΕΡΩ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΜΕΛΟΣ,ΤΟ ΕΧΩ ΔΕΙ ΑΛΛΩΣΤΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΤΙ ΑΠΟΚΤΑΣ ΕΝΑ ΝΕΟ ΦΙΛΟ.ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ.ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΩΡΕΣ ΓΙΑΥΤΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΕ ΕΧΟΥΜΕ ΕΠΙΣΚΕΥΤΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΦΕΤΟΣ.ΑΛΛΑΞΑΜΕ ΚΑΙ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΣΤΟ ΜΑΓΑΖΙ. ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ΣΑΡΑΝΤΑΠΟΡΟΥ 29 1ος ΟΡΟΦΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΜΑΣ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΕΙΝΑΙ 210 5754896.ΤΑ ΛΕΜΕ ΣΥΝΤΟΜΑ.ΤΗΝ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΓΙΩΡΓΟ.
ΙΛΕ ΜΟΥ ΠΕΡΑΣΕΣ ΤΗΝ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΗ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΣΚΥΛΟ ΘΑ ΚΛΓΗΘΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ...ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΤΟ ΔΕΣΙΜΟ ΣΟΥ ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΤΣΙ ΕΙΜΑΙ ΜΕ ΤΟ ΣΚΥΛΙ ΜΟΥ...ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΡΕΑ ΜΟΥ, Η ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΜΟΥ,Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΟΛΗ...ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΩ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ ΧΑΡΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΓΥΡΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΣΤΟ ΠΛΑΙ ΜΟΥ ΑΦΟΥ ΠΡΩΤΑ ΜΕ ΦΙΛΗΣΕΙ...ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΠΟΤΕ ΤΟΥΣ ΣΚΥΛΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΠΟΥ ΑΝΑΠΤΥΣΣΕΤΑΙ...ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΣΗΜΕΙΟ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ΚΑΙ ΣΚΥΛΟΣ ΑΛΛΑ ΕΝΑ...ΑΥΤΟ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΚΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ Ο ΙΚΑΡΟΣ ΘΑ ΖΕΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ...
Όταν άκουσα την φωνή σου κατάλαβα ότι έχω να κάνω με έναν άνθρωπο που αγαπάει βαθιά τα ζώα. Σήμερα διάβασα για τον Ίκαρο βεβαιώθηκα και συγκλονίστηκα!!! Έχω την τιμή να λέω ότι σε γνώρισα (τηλεφωνικά) εξ'αιτίας του σκύλου μου του Νίνου, γιατί πιστεύω ότι άνθρωποι σαν και εσένα θα κάνουν τον κόσμο μας καλύτερο!!! Μαρία Γρεβενά.
Γιαννη μου λυπαμαι πολυ.......σε καταλαβαινω .......αλλα κοιταω ψηλα και τον σκεφτομαι να κανει ατελειωτο κυνηγητο μαζι με τον σκυλο μου στον σκυλοπαραδεισο καθε μερα πια η σκεψη μας συντροφια τους
Ellen in Voula
Yianni, hello,
I read the sad news about your loss and wish to express my condolences. I find doglove to be the purest in my human experience. I can only imagine the anguish you feel now that your dear friend’s spirit has moved out of his known earthly form. I am sure that your decision was a difficult one made after trying every possible way to help him recover from his illness. Sometimes there is no way to make them get better and in that case we can consider it a blessing that euthanasia is permitted for our animal friends - the ultimate act of love and kindness releasing them from their suffering.
I wish the same were true when people we love are languishing away year after year with no hope of recovery. But humankind seems not to have reached the understanding that there are far worse things than death, like lingering in a perpetual state of unwellness. If it were up to me, and if I were in a position of complete debilitation, I would wish someone to help me to gently, safely, pass away. Maybe someday human understanding will evolve to a place of greater kindness when it comes to the ways we live and die together.
Unfortunately, we almost always outlive our dear dogs. Then we feel their missingness acutely, as if some part of our own body or soul has been removed, and in a way that is what happens since they are so much a part of us, of our every day, every moment, living and breathing. It’s a pity that their lives cannot be as long as ours, to live together an equal amount of years because no matter how old they grow, even if the reach twenty years, it’s still not enough. I guess for us there is a lesson in that about non-attachment and learning how to let go, especially of a sentient being with whom we have bonded so beautifully. Nothing easy in it, nothing. It’s that, the letting go, which is so difficult. Strength to you then, and peace of mind, knowing that your choice was wise and made from love. For the dearly departed, I believe, there is peace and resfulness, though they may feel saddened by our sadness and wish us to be otherwise.
I did not have the good fortune to know him, this friend of your heart, but the way he is described, he was a king among dogs, and even among humans. May he live with you forever in your memory and always remain a great teacher who has helped you to learn more and more about what it means to love.
With thoughts of love and peace,
God bless you in your life and work,
Yianni, hello,
I read the sad news about your loss and wish to express my condolences. I find doglove to be the purest in my human experience. I can only imagine the anguish you feel now that your dear friend’s spirit has moved out of his known earthly form. I am sure that your decision was a difficult one made after trying every possible way to help him recover from his illness. Sometimes there is no way to make them get better and in that case we can consider it a blessing that euthanasia is permitted for our animal friends - the ultimate act of love and kindness releasing them from their suffering.
I wish the same were true when people we love are languishing away year after year with no hope of recovery. But humankind seems not to have reached the understanding that there are far worse things than death, like lingering in a perpetual state of unwellness. If it were up to me, and if I were in a position of complete debilitation, I would wish someone to help me to gently, safely, pass away. Maybe someday human understanding will evolve to a place of greater kindness when it comes to the ways we live and die together.
Unfortunately, we almost always outlive our dear dogs. Then we feel their missingness acutely, as if some part of our own body or soul has been removed, and in a way that is what happens since they are so much a part of us, of our every day, every moment, living and breathing. It’s a pity that their lives cannot be as long as ours, to live together an equal amount of years because no matter how old they grow, even if the reach twenty years, it’s still not enough. I guess for us there is a lesson in that about non-attachment and learning how to let go, especially of a sentient being with whom we have bonded so beautifully. Nothing easy in it, nothing. It’s that, the letting go, which is so difficult. Strength to you then, and peace of mind, knowing that your choice was wise and made from love. For the dearly departed, I believe, there is peace and resfulness, though they may feel saddened by our sadness and wish us to be otherwise.
I did not have the good fortune to know him, this friend of your heart, but the way he is described, he was a king among dogs, and even among humans. May he live with you forever in your memory and always remain a great teacher who has helped you to learn more and more about what it means to love.
With thoughts of love and peace,
God bless you in your life and work,
Μαρία Λαουτάρη
Αγαπητέ Ικαρε,
Τα φτερά σου έλιωσαν νωρίς γιατί έτσι λειτουργεί το Σύμπαν. Ετσι έπρεπε να γίνει, Ικαρε για κάποιο λόγο που εμείς δυστυχώς δεν γνωρίζουμε. Είμαι σίγουρη ότι όσοι σε γνώρισαν έστω για λίγο, σε θαύμασαν, σε αγάπησαν έφυγαν και κράτησαν στο μυαλό τους ότι ένας σκύλος μπορεί να έχει ανθρώπινη συμπεριφορά και αντίληψη. Εσύ ήσουν έτσι, ένας πολύ ιδιαίτερος σκύλος.
Εκείνο που ξέρω καλά, καλέ μου Ίκαρε, είναι ότι αυτό που μας συμβαίνει είναι πάντα το σωστό, ακόμα κι όταν δεν έχουμε καμμία εξήγηση για ποιο λόγο κάποιες φορές χάνουμε ανθρώπους ή ζώα που αγαπάμε πάρα πολύ, για ποιο λόγο πονάμε τόσο πολύ. Η πορεία μας εδώ Ικαρε, και αυτό ισχύει για όλους, είναι μια ωραία εμπειρία. Ερχόμαστε για να μάθουμε, όσο περισσότερα μπορούμε. Ερχόμαστε για να προσφέρουμε, για να παίξουμε ρόλους που θα βοηθήσουν άλλους να εξελιχθούν, να μεγαλώσουν, να μάθουν. Γεννιόμαστε, αγαπάμε, χαιρόμαστε, πονάμε, κάποια στιγμή έρχεται και η στιγμή που πρέπει να φύγουμε.
Ξέρω καλέ μου Ικαρε ότι όταν έρθει η ώρα κάποιος να φύγει, είναι γιατί έμαθε όλα όσα έπρεπε να μάθει, η αποστολή του ολοκληρώθηκε. Ομως επειδή όλα αυτά τα υπέροχα είναι κρυμμένα πίσω από ένα πέπλο μυστηρίου, εμείς οι άνθρωποι πονάμε πολύ όταν χάνουμε κάποιον που αγαπάμε πάρα πολύ. Μας λείπει. Είναι ανθρώπινο. Πιστεύω ότι τα σκυλιά έχουν καλύτερη αντίληψη σχετικά με τον κύκλο της ζωής. Τα ζώα έχουν ένστικτο. Το εμπιστεύονται. Αντιλαμβάνονται χωρίς να χρησιμοποιούν την ανθρώπινη λογική. Αποδέχονται. Αγαπούν χωρίς εγωισμό, που και αυτός είναι μόνο ανθρώπινο "προτέρημα".
Ικαρε, σου έχω όμως πολύ καλά νεα. Ηρθες κοντά μας πριν 6 χρόνια, είχα την τύχη να σε συναντήσω κάποτε, και μάθαινες στο δικό μου σκυλί, την Destiny να ανεβαίνει πάνω σε μια ράμπα και μετά να την κατεβαίνει. Σε έστελνε ο Γιάννης να το κάνεις και η Destiny σε κοίταγε και δεν φοβόταν να το κάνει κι αυτή. Ησουν καταπληκτικός σ'αυτά και τόσο υπομονετικός με τα δικά μας σκυλάκια που περνούσαν την εκπαίδευση.
Ικαρε, να θυμάσαι, όπως θα θυμόμαστε όλοι μας ότι όταν ήρθες εδώ μαζί μας, ήσουν πολύ τυχερός γιατί βρέθηκες στα χέρια ενός ανθρώπου που σ'αγαπούσε πολύ σαν παιδί του, σαν τον καλύτερο φίλο του. Είχες την τύχη να ζεις μαζί με τον Γιάννη που μιλούσε για σένα με τόση αγάπη, σε σεβόταν γι'αυτό που είσαι και σε εκτιμούσε χωρίς να ζητάει τίποτα περισσότερο από αυτό που είχες. Αυτό που ήσουν. Με τον Γιάννη μοιράστηκες τις καλές, τις καλύτερες και κάποιες ίσως όχι τόσο καλές στιγμές. Στα δύσκολα και στα εύκολα μαζί. Δεν είναι σπουδαίο αυτό το μοίρασμα;
Κατάφερες εσύ, ένας σκύλος, να μάθεις τη γλώσσα των ανθρώπων, να την κατανοήσεις και να μας δείξεις τόσα πολλά πράγματα να μάθουμε και εμείς από σένα, με τον δικό σου βέβαια, τρόπο. Δεν είναι σπουδαίο πως τα κατάφερες όλα αυτά σε τόσα λίγα χρόνια;
Επικοινώνησες μαζί μας, καταλάβαμε πολύ καλά τι ήθελες να μας πεις. Δεν χρειάζονται λόγια, λέξεις. Αρκεί ένα βλέμμα πολλές φορές, ένα άγγιγμα, ένα κούνημα της ουράς. Γιατί να ψάχνουμε στα πολλά για να καταλάβουμε εκείνα που μας λέει ένα βλέμα μόνο. Και όχι μόνο αυτό Ικαρε. Απέκτησες τόσο πολλούς φίλους-ανθρώπους και φίλους-σκύλους. Νομίζω ότι αν ήξερες πόσοι πολλοί άνθρωποι στεναχωρήθηκαν που έμαθαν ότι έφυγες, καλέ μου, θα καταλάβαινες πόσο σημαντικός ήσουν εδώ για εμάς και πόσο καλό έργο έκανες που ήρθες και μας χάρισες αυτές τις στιγμές σου.
Διάβασα μάλιστα κάπου, και το πιστεύω ότι τα σκυλάκια μας ανήκουν σε μια ομαδική ψυχή. Δεν είναι ακριβώς σαν τους ανθρώπους που ο καθένας μας έχει την δική του ψυχούλα. Ομως όταν ένας σκύλος γίνεται σχεδόν άνθρωπος στην συμπεριφορά του, στην αντίληψή του και στους τρόπους του, την επόμενη ζωή έρχεται πάλι εδώ σαν άνθρωπος. Διαχωρίζεται από την ομαδική ψυχή των ζώων και αποκτά μια δική του. Αυτό για να γίνει εξαρτάται μόνο από έναν παράγοντα. Τον άνθρωπο που σε είχε. Αν λοιπόν μπορώ να κάνω μια θετική σκέψη στην τόσο λυπημένη αυτή μέρα που ξέρω ότι έφυγες Ικαρε, είναι ότι εύχομαι αλλά και πιστεύω ότι σου δώθηκε η ευκαιρία να φύγεις και να έρθεις πάλι κοντά μας αυτόνομος. Μοναδικός. Αλλά πάντα το ίδιο καλός, πιστός, αγαπημένος όσο ήσουν τώρα.
Να έχεις ένα καλό ταξίδι, Ικαρε. Εκεί που δεν υπάρχει αγωνία ούτε πόνος ούτε προσπάθεια να γίνουμε καλύτεροι. Είμαστε ήδη τέλειοι. Εκεί που όλα είναι καλά ακριβώς έτσι όπως είναι. Ξέρω ότι πάντα θα βρίσκεσαι κάπου κοντά, στο πλάι στον Γιάννη σου και θα κάνεις ότι περνάει από το "πόδι" σου για να είναι όλα καλά για το φιλαράκι σου, τον πατέρα σου, τον αγαπημένο σου.
Δεν θα σε ξεχάσουμε. Καλό ταξίδι.
Μάρια Λαουτάρη και Destiny
Αγαπητέ Ικαρε,
Τα φτερά σου έλιωσαν νωρίς γιατί έτσι λειτουργεί το Σύμπαν. Ετσι έπρεπε να γίνει, Ικαρε για κάποιο λόγο που εμείς δυστυχώς δεν γνωρίζουμε. Είμαι σίγουρη ότι όσοι σε γνώρισαν έστω για λίγο, σε θαύμασαν, σε αγάπησαν έφυγαν και κράτησαν στο μυαλό τους ότι ένας σκύλος μπορεί να έχει ανθρώπινη συμπεριφορά και αντίληψη. Εσύ ήσουν έτσι, ένας πολύ ιδιαίτερος σκύλος.
Εκείνο που ξέρω καλά, καλέ μου Ίκαρε, είναι ότι αυτό που μας συμβαίνει είναι πάντα το σωστό, ακόμα κι όταν δεν έχουμε καμμία εξήγηση για ποιο λόγο κάποιες φορές χάνουμε ανθρώπους ή ζώα που αγαπάμε πάρα πολύ, για ποιο λόγο πονάμε τόσο πολύ. Η πορεία μας εδώ Ικαρε, και αυτό ισχύει για όλους, είναι μια ωραία εμπειρία. Ερχόμαστε για να μάθουμε, όσο περισσότερα μπορούμε. Ερχόμαστε για να προσφέρουμε, για να παίξουμε ρόλους που θα βοηθήσουν άλλους να εξελιχθούν, να μεγαλώσουν, να μάθουν. Γεννιόμαστε, αγαπάμε, χαιρόμαστε, πονάμε, κάποια στιγμή έρχεται και η στιγμή που πρέπει να φύγουμε.
Ξέρω καλέ μου Ικαρε ότι όταν έρθει η ώρα κάποιος να φύγει, είναι γιατί έμαθε όλα όσα έπρεπε να μάθει, η αποστολή του ολοκληρώθηκε. Ομως επειδή όλα αυτά τα υπέροχα είναι κρυμμένα πίσω από ένα πέπλο μυστηρίου, εμείς οι άνθρωποι πονάμε πολύ όταν χάνουμε κάποιον που αγαπάμε πάρα πολύ. Μας λείπει. Είναι ανθρώπινο. Πιστεύω ότι τα σκυλιά έχουν καλύτερη αντίληψη σχετικά με τον κύκλο της ζωής. Τα ζώα έχουν ένστικτο. Το εμπιστεύονται. Αντιλαμβάνονται χωρίς να χρησιμοποιούν την ανθρώπινη λογική. Αποδέχονται. Αγαπούν χωρίς εγωισμό, που και αυτός είναι μόνο ανθρώπινο "προτέρημα".
Ικαρε, σου έχω όμως πολύ καλά νεα. Ηρθες κοντά μας πριν 6 χρόνια, είχα την τύχη να σε συναντήσω κάποτε, και μάθαινες στο δικό μου σκυλί, την Destiny να ανεβαίνει πάνω σε μια ράμπα και μετά να την κατεβαίνει. Σε έστελνε ο Γιάννης να το κάνεις και η Destiny σε κοίταγε και δεν φοβόταν να το κάνει κι αυτή. Ησουν καταπληκτικός σ'αυτά και τόσο υπομονετικός με τα δικά μας σκυλάκια που περνούσαν την εκπαίδευση.
Ικαρε, να θυμάσαι, όπως θα θυμόμαστε όλοι μας ότι όταν ήρθες εδώ μαζί μας, ήσουν πολύ τυχερός γιατί βρέθηκες στα χέρια ενός ανθρώπου που σ'αγαπούσε πολύ σαν παιδί του, σαν τον καλύτερο φίλο του. Είχες την τύχη να ζεις μαζί με τον Γιάννη που μιλούσε για σένα με τόση αγάπη, σε σεβόταν γι'αυτό που είσαι και σε εκτιμούσε χωρίς να ζητάει τίποτα περισσότερο από αυτό που είχες. Αυτό που ήσουν. Με τον Γιάννη μοιράστηκες τις καλές, τις καλύτερες και κάποιες ίσως όχι τόσο καλές στιγμές. Στα δύσκολα και στα εύκολα μαζί. Δεν είναι σπουδαίο αυτό το μοίρασμα;
Κατάφερες εσύ, ένας σκύλος, να μάθεις τη γλώσσα των ανθρώπων, να την κατανοήσεις και να μας δείξεις τόσα πολλά πράγματα να μάθουμε και εμείς από σένα, με τον δικό σου βέβαια, τρόπο. Δεν είναι σπουδαίο πως τα κατάφερες όλα αυτά σε τόσα λίγα χρόνια;
Επικοινώνησες μαζί μας, καταλάβαμε πολύ καλά τι ήθελες να μας πεις. Δεν χρειάζονται λόγια, λέξεις. Αρκεί ένα βλέμμα πολλές φορές, ένα άγγιγμα, ένα κούνημα της ουράς. Γιατί να ψάχνουμε στα πολλά για να καταλάβουμε εκείνα που μας λέει ένα βλέμα μόνο. Και όχι μόνο αυτό Ικαρε. Απέκτησες τόσο πολλούς φίλους-ανθρώπους και φίλους-σκύλους. Νομίζω ότι αν ήξερες πόσοι πολλοί άνθρωποι στεναχωρήθηκαν που έμαθαν ότι έφυγες, καλέ μου, θα καταλάβαινες πόσο σημαντικός ήσουν εδώ για εμάς και πόσο καλό έργο έκανες που ήρθες και μας χάρισες αυτές τις στιγμές σου.
Διάβασα μάλιστα κάπου, και το πιστεύω ότι τα σκυλάκια μας ανήκουν σε μια ομαδική ψυχή. Δεν είναι ακριβώς σαν τους ανθρώπους που ο καθένας μας έχει την δική του ψυχούλα. Ομως όταν ένας σκύλος γίνεται σχεδόν άνθρωπος στην συμπεριφορά του, στην αντίληψή του και στους τρόπους του, την επόμενη ζωή έρχεται πάλι εδώ σαν άνθρωπος. Διαχωρίζεται από την ομαδική ψυχή των ζώων και αποκτά μια δική του. Αυτό για να γίνει εξαρτάται μόνο από έναν παράγοντα. Τον άνθρωπο που σε είχε. Αν λοιπόν μπορώ να κάνω μια θετική σκέψη στην τόσο λυπημένη αυτή μέρα που ξέρω ότι έφυγες Ικαρε, είναι ότι εύχομαι αλλά και πιστεύω ότι σου δώθηκε η ευκαιρία να φύγεις και να έρθεις πάλι κοντά μας αυτόνομος. Μοναδικός. Αλλά πάντα το ίδιο καλός, πιστός, αγαπημένος όσο ήσουν τώρα.
Να έχεις ένα καλό ταξίδι, Ικαρε. Εκεί που δεν υπάρχει αγωνία ούτε πόνος ούτε προσπάθεια να γίνουμε καλύτεροι. Είμαστε ήδη τέλειοι. Εκεί που όλα είναι καλά ακριβώς έτσι όπως είναι. Ξέρω ότι πάντα θα βρίσκεσαι κάπου κοντά, στο πλάι στον Γιάννη σου και θα κάνεις ότι περνάει από το "πόδι" σου για να είναι όλα καλά για το φιλαράκι σου, τον πατέρα σου, τον αγαπημένο σου.
Δεν θα σε ξεχάσουμε. Καλό ταξίδι.
Μάρια Λαουτάρη και Destiny
My dear Yiannis and my sweet Ikaros,
This is one of the moments that words are not enough to tell what we feel deep in our hearts. There are some feelings you can only "feel" but find no way to express with words. It is usually like a pain in your heart; strong, subtle and feels like it is going to be there forever. And actually it stays there, or lives a track somehow a lifetime; cause whenever you remember that day, you feel the same burn somewhere in your heart...
I never believed that "death" is an end. Actually it is a kind of new beginning; somewhere someday, we will somehow meet again with all our beloved ones who passed away - at least that is what I want to believe...So, death is in fact something we selfishly feel sorry for ourselves - cause we know nothing about what awaits after life. But our tears are mostly for ourselves, for the miss of a beloved one and for the lost chances to share together after then on. That is what I did after Ikaros too. Although I knew that life was not so joyful for him anymore like it was in his healthy days, still I cried till I had no more tears in my eyes. I know it was selfishness to ask him to live while he was in extreme pain, but still I was praying everyday for a miracle that could happen to him. And now I am still so sorry that it did not happen...
Ikaros was not just a "dog"...I know all dogs are special, they are all great. But still Ikaros was something much more than that to me. Maybe his name was also one of the reasons that I loved him so much -- I am sure you'll understand what I mean...From the very first day he was in my life, he taught me so many things that I will remember and be thankful to him a lifetime. I'd always been a "dog-fan", even at times when I was a little child - but I have to confess that I was also somehow afraid of them too. But this feeling have changed completely, my fears flew away; and it was all because of dear Ikaros...He was such a great spirit and sweet heart that they gave me generously all the love they had. He had been my sweet friend, my wise teacher and also my encouraging student; he showed me the way to "talk" to them, to "listen" to dogs, to "share life" with them...The moment I looked into his eyes, I could see the love they had inside...I have so many nice memories and experiences shared with him, which will all be kept in my heart as long as I live...I am so thankful to him that he showed me the way into the miraculous world of dogs and encouraged me to "work" with them...The day I've met him, I was just an ordinary "dog-lover", not so aware of what dogs really meant to us, not able to "communicate" with them the way I do today; but today, with the energy they've added to my life, we have a great "team" of "positive dog trainers", who share our dreams to change the world into a better place, not only for humans but also for dogs as well...So I dedicate all the success we achieved till now and also all that we will achieve from now on, to that great soul of Ikaros, and to the unlimited, unconditioned and unreturned love he always offered us..I think we, the humans, have a lot to learn from dogs when it comes to "love" as there is no other living creature that knows how to love, how to "keep" the love, how to appreciate it and how to behave the beloved ones better than our dog friends...
Dear Yiannis, I am sure you feel very lucky to have him in your life. But please know that he was very lucky to be with you too...I do not think there could be any better place for a dog to live in, as well as there could be no better "papa" for him to live with..You two were the greatest "team" I've ever seen and I believe we owe so much to Ikaros for your being such a wise, smart and sweet teacher to all your students, including me...
If I had a chance, I would give a piece of my life to him , to make him live some longer, only if I could take him back to his happy, healthy and playful days of course..And know that I wouldn't do it only for him, but also for you, as I know so well what he means to you..
If I don't stop somewhere, my heart will make me write many more pages, so I'd better put an end for now. I am not going to say "good-bye" to him as I believe and also feel he is now a sweet angel somewhere up in the sky and he will remain there forever as the twinkling "Star" of "Dogs".. Whenever we achieve another success and do something good for his friends here, we will feel his energy and know that he is somehow still here with us...My dear Ikaros, till we meet again, I send you one last big hug to "thank" for all you brought into my life, which was maybe the start of everything for me..."See you again" my sweet boy, just keep the love you have inside till we meet again and be sure that here, I will do exactly the same...
With all my love,
Mehves (AKA Leto)
This is one of the moments that words are not enough to tell what we feel deep in our hearts. There are some feelings you can only "feel" but find no way to express with words. It is usually like a pain in your heart; strong, subtle and feels like it is going to be there forever. And actually it stays there, or lives a track somehow a lifetime; cause whenever you remember that day, you feel the same burn somewhere in your heart...
I never believed that "death" is an end. Actually it is a kind of new beginning; somewhere someday, we will somehow meet again with all our beloved ones who passed away - at least that is what I want to believe...So, death is in fact something we selfishly feel sorry for ourselves - cause we know nothing about what awaits after life. But our tears are mostly for ourselves, for the miss of a beloved one and for the lost chances to share together after then on. That is what I did after Ikaros too. Although I knew that life was not so joyful for him anymore like it was in his healthy days, still I cried till I had no more tears in my eyes. I know it was selfishness to ask him to live while he was in extreme pain, but still I was praying everyday for a miracle that could happen to him. And now I am still so sorry that it did not happen...
Ikaros was not just a "dog"...I know all dogs are special, they are all great. But still Ikaros was something much more than that to me. Maybe his name was also one of the reasons that I loved him so much -- I am sure you'll understand what I mean...From the very first day he was in my life, he taught me so many things that I will remember and be thankful to him a lifetime. I'd always been a "dog-fan", even at times when I was a little child - but I have to confess that I was also somehow afraid of them too. But this feeling have changed completely, my fears flew away; and it was all because of dear Ikaros...He was such a great spirit and sweet heart that they gave me generously all the love they had. He had been my sweet friend, my wise teacher and also my encouraging student; he showed me the way to "talk" to them, to "listen" to dogs, to "share life" with them...The moment I looked into his eyes, I could see the love they had inside...I have so many nice memories and experiences shared with him, which will all be kept in my heart as long as I live...I am so thankful to him that he showed me the way into the miraculous world of dogs and encouraged me to "work" with them...The day I've met him, I was just an ordinary "dog-lover", not so aware of what dogs really meant to us, not able to "communicate" with them the way I do today; but today, with the energy they've added to my life, we have a great "team" of "positive dog trainers", who share our dreams to change the world into a better place, not only for humans but also for dogs as well...So I dedicate all the success we achieved till now and also all that we will achieve from now on, to that great soul of Ikaros, and to the unlimited, unconditioned and unreturned love he always offered us..I think we, the humans, have a lot to learn from dogs when it comes to "love" as there is no other living creature that knows how to love, how to "keep" the love, how to appreciate it and how to behave the beloved ones better than our dog friends...
Dear Yiannis, I am sure you feel very lucky to have him in your life. But please know that he was very lucky to be with you too...I do not think there could be any better place for a dog to live in, as well as there could be no better "papa" for him to live with..You two were the greatest "team" I've ever seen and I believe we owe so much to Ikaros for your being such a wise, smart and sweet teacher to all your students, including me...
If I had a chance, I would give a piece of my life to him , to make him live some longer, only if I could take him back to his happy, healthy and playful days of course..And know that I wouldn't do it only for him, but also for you, as I know so well what he means to you..
If I don't stop somewhere, my heart will make me write many more pages, so I'd better put an end for now. I am not going to say "good-bye" to him as I believe and also feel he is now a sweet angel somewhere up in the sky and he will remain there forever as the twinkling "Star" of "Dogs".. Whenever we achieve another success and do something good for his friends here, we will feel his energy and know that he is somehow still here with us...My dear Ikaros, till we meet again, I send you one last big hug to "thank" for all you brought into my life, which was maybe the start of everything for me..."See you again" my sweet boy, just keep the love you have inside till we meet again and be sure that here, I will do exactly the same...
With all my love,
Mehves (AKA Leto)
agapite file gianni egw ton ikaro den ton iksera oute sinergastika mazi tou opws eseis alla epidi exw viwsei to sinaisthima na <
Panta kati tha mu lipi, panta tha me piani thlipsi..Ikare na mu tin prosexis tin Athinula mu...
Ο ΄Ικαρος έφυγε για να διδάξει και σε άλλους τυχερούς την άγάπη και την αφοσίωση που έδειξε και πήρε από εσάς. Η απουσία του είναι οδυνηρή για εσάς αλλά η ανάμνησή του μία από τις λίγες που ζεσταίνει την καρδιά σας. Είστε τυχερός που ήλθε στην ζωή σας.΄Εχω ζήσει την εμπειρία και πιστέψτε με σας νοιώθω και ξέρω πόσο οδυνηρό είναι.Χάσατε έναν αγαπημένο φίλο κάποιον που γέμιζε την καρδιά σας ζεστασιά με το βλέμα και την παρουσία του. Δεν υπάρχουν λόγια και όσοι "ζουν"με ζώα το καταλαβαίνουν. Να είστε καλά.
Κύριε Αραχωβίτη, λυπάμαι πολύ για την απώλεια του Ίκαρου, αν και δεν τον γνώριζα, από όσα διαβάζω και από τη φωτογραφία που βλέπω, κρίνω πως ήταν ένας πανέξυπνος και γλυκύτατος σκύλος. Δάκρυα γέμισαν τα μάτια μου και ένας κόμπος ανέβηκε στο λαιμό μου, μόλις διάβασα για τον Ίκαρο. Σε ποια, σε μένα , μια ξένη. Άρα τι να σας πω για το μεγάλο πόνο σας. Είχα χάσει και εγώ το "φιλαράκι μου" και σας κατανοώ. Να σκέφτεστε όμως πως ήταν ένας πολύ τυχερός σκύλος που έζησε μαζί σας, και έφυγε "χορτάτος" αφού απόλαυσε την αγάπη , τη φροντίδα και τη στοργή σε όλο της το μεγαλείο. Είμαι σίγουρη, πως μπορεί αυτά τα χρόνια που έζησε κοντά σας να ήταν λίγα, ήταν όμως τόσο ευτυχισμένα που αξίζουν όσο δύο ζωές και πως ο Ίκαρος δεν θα τ΄άλλαζε με τίποτα στον κόσμο. Γεια σου Ίκαρε, καλό ταξίδι.
ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΕΡΘΕΙ ΕΣΥ ΔΕΝ ΘΑ'ΣΑΙ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΤΟ ΠΟΣΟ Σ'ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΛΑ ΟΣΑ ΔΕΝ ''ΕΙΠΑΜΕ'' ΚΙ ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΘΛΙΨΗ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΠΟΥ ΖΗΣΑΜΕ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΘΑ ΜΟΥ ΛΕΙΨΕΙ ΔΕ ΘΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΕΙΣ ΠΟΤΕ ΔΕ ΘΑ ΤΟ ΠΩ ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΜΕ ΠΟΝΑΕΙ ΤΟ ΠΟΣΟ Σ'ΑΓΑΠΩ ΔΕ ΘΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΕΙΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΤΟ ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΘΑ ΣΕ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΜΑ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ!!!
Ενα δακρυ και απο μενα για τον Ικαρο τον ομορφο αυτο σκυλο που αφησε κενο φευγοντας.
κύριε Αραχωβίτη, λυπάμαι ειλικρινά για την απώλειά σας... εύχομαι όταν θα τον θυμάστε να σας γεμίζει χαρά η αμάμνησή του, και όχι πόνο... καλό ταξείδι Ίκαρε...
Λυπάμαι πολύ για την απώλεια του Ίκαρου και άν και δέν τον γνώριζα καταλαβαίνω πώς είναι να χάνεις κάποιο φίλο γιατί και γώ έχασα κάποτε έναν. Απ'ότι καταλαβαίνω απο τα μυνήματα φίλων του εδώ είμαι σίγουρος ότι την αποστολή του την πραγματοποιήσε με τεράστια επιτυχία αφού έκανε τόσο κόσμο να τον αγαπήσουν,όχι μόνο αυτόν αλλά όλα τα τετράποδα φιλαράκια μας.
Γιάννη μου λυπάμαι πολύ. Αν και δεν γνώρισα τον Ίκαρο καταλαβαίνω πολλά γιατί γνώρισα εσένα μέσα από την εκπαίδευση του Nathan. Δυστυχώς και αυτός χάθηκε πριν λίγες μέρες από την ίδια ακριβώς ασθένεια. 'Ηταν και αυτός 6 ετών. Σε συμμερίζομαι απόλυτα.
"Στις χαρες να χαιρεσαι πολυ και στις λυπες να μην πολυλυπασαι" (ποιητης). Παντως ρε Ικαρε οσο και να προσπαθω να εφαρμοσω το ρητο, δυσκολευομαι στην περιπτωση σου... Θα μου μεινει αξεχαστη η πρωτη φορα που σε ειδα να σβηνεις τα φωτα στην αιθουσα διδασκαλιας και οταν με "χρησιμοποιησες" για να μαθω πως να βρισκεσαι στη θεση "ξαπλα" πανω σε ενα τραπεζι...
Δύο πράγματα δεν πρόκειται να ξεχάσω στον Ίκαρο: το διαπεραστικό του βλέμμα και την "ανθρώπινη" νοημοσύνη του.Θέλω να του πω ένα μεγάλο αντίο. Νιώθω πολύ τυχερός που τον γνώρισα και που δούλεψα μαζί του. Αντίο φιλαράκο...
Γιάννη μου, η απώλεια του Ίκαρου είναι σαν προσωπική μου απώλεια. Οι στιγμές που έχω μοιραστεί μαζί του μένουν χαραγμένες ανεξίτηλα στην ψυχή μου. Ήταν, για μένα, ένας σπουδαίος δάσκαλος, που μου έμαθε πολλά την χρονιά που εκπαιδευόμουνα για εκπαιδεύτρια και είναι τιμή μου. Αυτός και ο Δαίδαλος (και βέβαια, κι εσύ) ήταν οι καλύτεροι δάσκαλοι που είχα ποτέ. Η "υποδοχή" που μας επιφύλασσαν τα πρωϊνά που ερχόμασταν για μάθημα, κατεβαίνοντας στο δρόμο να μας περιμένουν, είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Τώρα ο Ίκαρος έχει φτάσει στη Γέφυρα του Ουράνιου Τόξου, όπου ζει ελεύθερος και υγιής. Όμως, αν αφουγκραστείς καλά, μέσα στην ησυχία, θα τον ακούσεις να σου μιλάει και αν κοιτάξεις καλά, θα τον δεις να στέκεται κοντά σου και να σε κοιτάει, έτοιμος να χορέψει μαζί σου, όπως έκανε ή να μάθει στη Λήδα, αυτά που αυτός έκανε μοναδικά. Η σκέψη μου και η αγάπη μου είναι με τον Ίκαρο και μαζί σου. Στέλνω το ποίημα ΓΕΦΥΡΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΤΟΞΟΥ. ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ, ΙΚΑΡΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ!
Φίλε Γιάννη, Με λύπη μας μάθαμε ότι ο Ίκαρος δεν είναι πια μαζί μας. Η φροντίδα που είχε και όσα απλόχερα ο ίδιος πρόσεφερε στους πολλούς φίλους του, δίποδους και τετράποδους, θα μείνουν σημάδια που ένας ευτυχισμένος σκύλος άφησε στο πέρασμά του. Σου ευχόμαστε να κρατήσεις για πάντα ζεστή τη μνήμη του πιστού σου φίλου και σύντροφου, όπως τίμησες σε όλη τη ζωή του την χωρίς όρους αγάπη και αφωσίωση που σου προσέφερε με όλη του την καρδιά. Θερμά
Φίλε Γιάννη, Με λύπη μας μάθαμε ότι ο Ίκαρος δεν είναι πια μαζί μας. Η φροντίδα που είχε και όσα απλόχερα ο ίδιος πρόσεφερε στους πολλούς φίλους του, δίποδους και τετράποδους, θα μείνουν σημάδια που ένας ευτυχισμένος σκύλος άφησε στο πέρασμά του. Σου ευχόμαστε να κρατήσεις για πάντα ζεστή τη μνήμη του πιστού σου φίλου και σύντροφου, όπως τίμησες σε όλη τη ζωή του την χωρίς όρους αγάπη και αφωσίωση που σου προσέφερε με όλη του την καρδιά. Θερμά συλλυπητήρια Γιώργος - Δήμητρα
Agapimene Ikare, tora ise ena lampro asteri anamesa sta ipolipa asterakia (a real StarDog among the stars). Lipame poli gia olo to diastima pu ponuses, lipame pu efiges toso noris ke su zito signomi pu den ipirxe tropos na nikisume tin asthenia su. Ime omos siguri pos an ke noris efiges xortasmenos apo agapi. Ksero pos tora pia, apallaxtikes apo tus ponus, pezis ke trexis amerimnos me ola ta ipolipa plasmatakia. Ime siguri pos mas kitas apo psila, kseris oti to vlemma mas se anazita ke i skepsi mas se sintrofevi. Sinexizume tin apostoli mas me megalitero pisma ke pathos gia ena kalitero mellon gia ta zoakia stin Ellada ke kserume pos kapia stigmi tha ksanavrethume. Kalo su taksidi filarako
..OLA TA '' GIATI ''DEN EXOUN APANTHSH ..ALLA SIGOURA EXOUN ENA SKOPO..KAI AUTO TO TRIXWTO PLASMATAKI FAINETAI PWS EXEI KAI ALLOU NA EKPLHRWSEI KAPOIO SKOPO.OLA EINAI DANEIKA .. KAI O iKAROULHS MAS DANEISE THN PAROUSIA TOU..KALH ANTAMWSH!
Λυπάμαι πάρα πολύ για αυτό που συνέβη. Εύχομαι να είστε καλά να τον θυμάστε. Δέσποινα
Γλυκιέ μου Ίκαρε ! Μοιράστηκα μαζί σου δύσκολες στιγμές. Θα ήθελα να σου πω πολλά μα ωοιώθω πως δεν χρειάζεται. Εσύ ξέρεις ... Δεν θα ξεχάσω ποτέ το κοίταγμα των εκφραστικών ματιών σου. Εφυγες και πήρες μαζί σου ένα κομμάτι από τη ψυχή μου. Ώρα σου καλή Άννα Παπάζογλου
Ίκαρε εκεί που πας δώσε ένα φιλάκι στη Σίσσυ μου. Κι εκείνη 6 χρονών σαν εσένα έφυγε, από κάτι χειρότερο του καρκίνου: από φόλα. Και είχε ακόμα μέσα της χαρά να δώσει και αγάπη. Βρες την Ικαρούλη μου να κάνετε παρέα. Σας αγαπάμε πολύ. Έλια
Lypamai Gianni > Eimai sigouros pws tetoies stigmes eyxes gia kali xronia or gia tin > onomastiki sou giorti einai diskolo akoma kai na tis akouseis. To > thema einai omws na mporesoume se kati tetoies stigmes na > metatrepsoume ton pono se dimiourgikotita kai se anidiotelia opws > akribws oi tetrapodoi filoi mas zoune sto plai mas ti zwh tous. Giati > telika oso perisotero prospathoume na > moiasoume sta zwa mas toso perisotero anthrwpoi ginomaste. > > Filia Konstantinos Karatsioras
κ.Γιάννη, Πολύ τυχερός ο Ίκαρος που σας είχε για σύντροφο , και εσείς επίσης που είχατε ένα τόσο πιστό φίλο. Να είστε χαρούμενος που βρέθηκε στον δρόμο σας και σας χάρησε τόσο όμορφες και μοναδικές στιγμές. Είμαι σίγουρη ότι και αυτός θα είναι περισσότερο, μιας και δεν τον εγκαταλείψατε ούτε μια στιγμή.Ίσως τον τελευταίο καιρό που θα σας έβλεπε , σίγουρα, στεναχωρημένο εξαιτίας της κατάστασης του, να ήθελε και αυτός να σας "πει" να τον λυτρώσετε , για νας σας λυτρώσει και αυτός με την σειρά του, από τον πόνο. Κουράγιο. Ίκαρε, Μακάρι να γινόταν διαφορετικά , να μπορούσες τώρα να απολαύσεις ένα χάδι από τον άνθρωπο που τόσο αγάπησες , και να του απάλυνες τον πόνο με ένα φιλί .Σίγουρα κάποια στιγμή θα ανταμώσετε πάλι.
Καλό ταξίδι σύντροφε. Ευαγγελία
Καλό ταξίδι σύντροφε. Ευαγγελία
Καλημέρα , καλή χρόνια ,χρόνια πολλά Πραγματικά λυπάμαι παρά πολύ για τον χαμό του Ίκαρου . Είναι παρά πολύ δύσκολο να πρέπει να πεις ένα αντίο σε ένα παρά πολύ καλό φίλο – ίσος τον μόνο φίλο που ξέρει να σε άκουει να σε κατανοεί και αν μην σε αμφισβητεί ποτέ . Θέλω να πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα έχεις την τύχει να κανείς μια καινούργια φίλια που θα σου κάνει παρέα και θα σου χαρίσει Νέο σκυλίσιο φιλί στο μάγουλο. Κατερίνα / Δημήτρης / Πρίαμος / Ίρις / Ηρακλής MICHELAKI Katerina
Κύριε Αραχωβίτη καλημέρα! Είμαι ο Γιάννης ο Αδαμόπουλος από Θεσσαλονίκη. Μόλις πληροφορήθηκα το γεγονός και θα ήθελα να σας εκφράσω τα θερμά μου συλλυπητήρια . Εύχομαι από δω και πέρα ότι καλύτερο! Καλή χρονιά!
....ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕ . ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΟΜΩΣ ΟΧΙ. ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΗΝ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΣΑΙ. PERSEAS HOUTOPOULOS
ΦΙΛΕ ΓΙΑΝΝΗ, ΛΥΠΗΘΗΚΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΣΟΥ ΙΚΑΡΟ. ΠΡΟΣΦΑΤΑ (ΗΜΕΡΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ) ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΦΙΛΗ ΕΧΑΣΕ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΤΗΣ ΤΖΙΛΝΤΑ ΑΠΟ ΛΕΥΧΑΙΜΙΑ. ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΖΟΥΣΑ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΩ ΠΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΟΤΑΝ ΧΑΝΕΙΣ ΕΝΑ ΣΚΥΛΙ. ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΔΕΝ ΧΑΝΕΙΣ ΑΠΛΑ ΕΝΑ ... ΣΚΥΛΙ. ΧΑΝΕΙΣ ΕΝΑ ΦΙΛΟ ,ΕΝΑ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ,ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΣΟΥ, ΜΙΑ ΨΥΧΗ ΠΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΣΕ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΑΦΗΝΕΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΝΟΗ ΤΟΥ ΖΕΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ . ΕΝΑ ΠΛΑΣΜΑ ΠΟΥ ΟΣΟ ΚΑΤΩΤΕΡΟ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ (ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ) ΔΕΙΧΝΕΙ ΑΝΩΤΕΡΟΤΗΤΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΙΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΧΑΡΙΣΤΟ. ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΝΑ ΑΓΑΠΑ ΔΕΙΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΕ ΧΙΛΙΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΤΑ "ΑΝΩΤΕΡΑ ΟΝΤΑ" ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΠΛΗΣΙΑΣΟΥΜΕ. ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΟΛΑΣΗ. ΜΟΝΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΗΓΕ Ο ΙΚΑΡΑΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ , ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ , ΣΕ ΒΛΕΠΕΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΜΕΣΑ ΒΑΘΙΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ. ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΠΟΡΕΙ
Tι ασχημα νεα ο χαμος του Ικαρου,λυπαμαι παρα πολύ!Γιαννη,το ξερω ότι δεν υπαρχουν λογια για να λιγοστεψουν την στεναχωρια σου για τον χαμου του αγαπημενου σου φιλου,ελπιζω ο χρονος που θα απαλυνει τον πονο να περασει γρηγορα και να μεινουν μονο οι ομορφες αναμνησεις των στιγμων που ζησατε μαζι. Ικαρε θα σε θυμομαστε. Σοφια και Αυρα
ΦΙΛΕ ΓΙΑΝΝΗ, ΛΥΠΗΘΗΚΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΣΟΥ ΙΚΑΡΟ. ΠΡΟΣΦΑΤΑ (ΗΜΕΡΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ) ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΦΙΛΗ ΕΧΑΣΕ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΤΗΣ ΤΖΙΛΝΤΑ ΑΠΟ ΛΕΥΧΑΙΜΙΑ. ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΖΟΥΣΑ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΩ ΠΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΟΤΑΝ ΧΑΝΕΙΣ ΕΝΑ ΣΚΥΛΙ. ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΔΕΝ ΧΑΝΕΙΣ ΑΠΛΑ ΕΝΑ ... ΣΚΥΛΙ. ΧΑΝΕΙΣ ΕΝΑ ΦΙΛΟ ,ΕΝΑ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ,ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΣΟΥ, ΜΙΑ ΨΥΧΗ ΠΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΣΕ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΑΦΗΝΕΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΝΟΗ ΤΟΥ ΖΕΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ . ΕΝΑ ΠΛΑΣΜΑ ΠΟΥ ΟΣΟ ΚΑΤΩΤΕΡΟ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ (ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ) ΔΕΙΧΝΕΙ ΑΝΩΤΕΡΟΤΗΤΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΙΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΧΑΡΙΣΤΟ. ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΝΑ ΑΓΑΠΑ ΔΕΙΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΕ ΧΙΛΙΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΤΑ "ΑΝΩΤΕΡΑ ΟΝΤΑ" ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΠΛΗΣΙΑΣΟΥΜΕ. ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΟΛΑΣΗ. ΜΟΝΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΗΓΕ Ο ΙΚΑΡΑΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ , ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ , ΣΕ ΒΛΕΠΕΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΜΕΣΑ ΒΑΘΙΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ.
Λυπαμαι πολυ...για αυτη την πραγματικα θλιβερη ειδηση....! Ειμαι ομως σιγουρη πως ο πανεμορφος ΙΚΑΡΟΣ...συνεχιζει...να τρεχει και να παιζει χαρουμενος στην "Πανω Γειτονιτσα"....οπου κυριαρχουν μονο οι Θετικες μεθοδοι εκπαιδευσης....αληθινα φιλοζωικα αισθηματα....καμια ασθενεια...καμια κακοβουλη "φολα"...καμια βιαιοτητα!!! Οσο και αν φανταζουν λογια....παρηγοριας ....ωστοσο για μενα ειναι βαθια βεβαιοτητα!!!!!Και ειναι πιστευω και ο πιο ομορφος τροπος να θυμομαστε και να συνεχιζουμε να αγαπαμε τους τετραποδους φιλους μας....και οχι μονο! Καλο ταξιδι Ικαρακο και καλη συνεχεια ...στην Νεα σου ΖΩΗ με τα Νεα σου Φτερα!!! Με εκτιμηση Ιβανα Σαλβανου
Γιάννη, Γνωρίζουμε ότι τα λόγια δεν αναπληρώνουν ούτε στο ελάχιστο την απουσία του συντρόφου, αυτή την ώρα... Δεν είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε τον Ίκαρο (σου). Είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε τον Μάρκο (μας) και να διασταυρώσουμε το βλέμμα με κάποια από αυτά τα τόσο γενναιόδωρα πλάσματα, το ένα πιο μοναδικό από το άλλο. Έχεις την τύχη να ζεις ανάμεσά τους και εκείνα, με τη ζεστασιά τους και την άδολη αγάπη τους σιγά σιγά θα απαλύνουν τον πόνο σου. Σε ευχαριστούμε για όλα όσα μας έμαθες. Σε ευχαριστούμε για την αγάπη που δίνεις στον Μάρκο. Σε φιλούμε, Ηλίας, Αννα και Μάρκος
Κ. Γιαννη λυπαμαι πολυ για αυτο που συνεβη στιον αγαπημενο σας σκυλο...ελπιζω ο ΙΚΑΡΟΣ να κανει παρεα και στον μικρο ΕΡΜΗ μου,που εχασα και εγω... βλασακιδης κωστας
Yiannis, I am so sorry to hear about Ikaros, and I do feel with you. I have been through it several times, loosing a dog friend, and it is horrible. Thanks for telling me, and I will think about you. Very best wishes, Turid Rugaas
Αγαπητέ Γιάννη καλή σου ημέρα. Χρόνια πολλά με υγεία, όμορφες αναμνήσεις και καλή παρέα. Δεν είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τον Ίκαρο. Τον είδα μόνο μία φορά όταν ήρθα με τα παιδιά μου στο χώρο σου για να μας συμβουλεύσεις και λυπάμαι γι’ αυτό διότι καταλαβαίνω ότι ήταν ιδιαίτερος φίλος και σύντροφος. Μιλούσαμε περίπου δύο χρόνια στο τηλέφωνο πριν έρθει η στιγμή να υιοθετήσουμε κ εμείς την παρέα μας.
Όταν πρωτομιλήσαμε, αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η ηρεμία, η αγάπη και η ψυχή που έβαζες σε κάθε σου λέξη για τους μικρούς μας φίλους. Γνωρίζω πως ότι και να σου πω, είναι λίγο για τον πόνο που νιώθεις. Σε συμμερίζομαι διότι παλαιότερα αναγκάστηκα να κάνω το ίδιο σε 4 δικούς μου φίλους. Σου εύχομαι ολόψυχα να σκέφτεσαι τις ευχάριστες στιγμές που πέρασες μαζί του και να χαμογελάς. Να θυμάσαι τις δύσκολες ώρες και να γίνεσαι πιο δυνατός. Να έρθει σύντομα η στιγμή που ο πόνος θα γλυκάνει..Με φιλικούς χαιρετισμούς,Preka Maria
Δεν είχα την τύχη να γνωρίσω τον Ίκαρο. Διάβασα όμως γι΄ αυτόν και λυπάμαι αφάνταστα που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις έξι ετών, με τόση ταλαιπωρία. Ο Ίκαρος, Γιάννη, πετάει ελεύθερος, ψηλά και θα μείνει στην καρδιά και στην ανάμνηση όλων μας σαν ένας σκύλος αληθινά ξεχωριστός. Τα ειλικρινή συλλυπητήριά μου,Αλεξία Καλογεροπούλου
Υπάρχουν στιγμές σαν κι αυτές που περνάς, φίλε Γιάννη, που κάνουν τον κόσμο να φαίνεται μικρότερος, φτωχότερος, συρρικνωμένος. Είναι πολύ οδυνηρό να βλέπεις ένα μονάκριβο φίλο, έναν πολύτιμο σύντροφο να παλεύει να κρατηθεί στη ζωή, να υποφέρει και τελικά να χάνεται. Άνθρωποι που δεν έζησαν ποτέ μαζί με ένα σκύλο είναι πραγματικά δύσκολο να καταλάβουν τον πόνο που πέρασες και που περνάς.
και γενναίος! ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ......... Θα έχεις πάντα μιά θέση στην καρδιά και τη σκέψη μου! Ελένη Κασπίρη
ΙΚΑΡΕ........ Εγώ σε γνώρισα πολύ αργά και δεν πρόλαβα να δω τα σπουδαία κατορθωματά σου και τις αξιοθαύμαστες δεξιοτητές σου! Είδα τα μάτια σου όμως κι αυτό ήταν αρκετό για να μπεις στην καρδιά μου! Κάθε φορά που ερχόμουν εκεί και ξάπλωνες για να χαιδέψω το πονεμένο κορμάκι σου, ένα δάκρυ έφευγε από τα μάτια μου! Κανείς δεν το είδε, κανείς δεν κατάλαβε, ΕΣΥ όμως ήξερες........ Τώρα έφυγες και εγώ ξέρω καλά, πως κάθε φορά που θα έρχομαι στο σπίτι σου, το βλέμμα μου θα σε ψάχνει και ένα κομμάτι της ψυχής μου θα πονάει! Τη φωτογραφία που βγάλαμε μαζί αγκαλιά, την τελευταία φορά που σε είδα και πόζαρες (σαν τηλεοτπτικός STAR, που ήσουν), θα την βάλω δίπλα στο δικό μου παιδί, τη Sweety, που έφυγε πριν ένα χρόνο από κοντά μου και η καρδιά μου έσπασε σε χίλια κομμάτια και η ζωή μου έγινε πολύ πιο φτωχή! Γι' αυτό και ξέρω καλά, πως δεν υπάρχουν λόγια να πω στο μπαμπά σου! Να μου την προσέχεις εκεί ψηλά, γιατί ήταν μικρή κι αδύναμη, ενώ εσύ ήσουν τόσο δυνατός και γεννα
Φίλε 'Ικαρε καλό ταξίδι.......έστω κι αν δεν μπορούσες να πείς λέξεις για να εκφραστείς νίωθω ότι βούρκωσες τόσο από την αγάπη που εισέπραξες όσο και γι΄ αυτά που κατάφερες να μας μάθεις καταλαβαίνοντας ότι η επικοινωνία και η αγάπη χρειάζονται μόνο μια ματιά....ένα στιγμιαίο κοίταγμα και όλα είναι εντάξει, και εμείς που χρόνια προσπαθούμε να βρούμε το τέλειο......μας έδειξες τον δρόμο............... βούρκωσα και ας μή σε ήξερα.............μόνο με τη φωτογραφία σου........και πιστεψέ με ότι κάποια μέρα θα σε συναντήσω σε κάποιο έρημο δρόμο.........και θα νίωσω το βλέμα σου..................Αντίο. Γιάννης Χρονόπουλος
My dear Yiannis I am so so very sorry to hear the news. He was a dog in a million - a most outstanding ambassador not only of his breed but of his entire species. Together as a team you have helped so many people to understand their dogs by all the work you did together and you were a formidable partnership that will never be forgotten by anyone who had the privilege of seeing you together. It was a great honour to have known him and he will stay in my heart forever as he was such an exceptional dog. Whenever I see an Aussie I immediately think of him..... I am extremely proud to have met and known him, just as I am proud to be your friend. Our thoughts are with you at this difficult time. There is a new Star in the heavens now, and he shines extremely brightly.... All my love and big hugs to both you and Leda Sally Hopkins England
Dear Yiannis, I heard about Ikaros. I know all the words are meaningless in this case. But i want you to know that i' m too sad about it. I wish patience to you. We all love you, miss you and hope to see you soon. Deniz Deniz Çilingir
Σου εύχομαι μέσα απο την καρδιά μου ο ΙΙΚΑΡΟΣ να συνεχίζει να ζει μαζί σου για πάντα μέσα στο μυαλό σου και στην ψυχή σου, και η δύναμη και η αγνότητα του να σε γεμίζει κουράγιο , όρεξη , και πάθος για το μυστήριο που λέγεται Ζ Ω Η. Φιλικά Χρήστος Παπαδόπουλος
Γιάννη καλημέρα, Σου εύχομαι Χρόνια πολλά για την γιορτή σου, και καλή Χρονιά με υγεία . Σήμερα που άνοιξα το pc το πρωί διάβασα το email που έστειλες και ειλικρινά πάγωσα μόλις το διάβασα. Βλέπεις ο ΙΚΑΡΑΚΟΣ πέρασε και απο τα δικά μου χέρια στα χρόνια που είχαμε επαφή και ειλικρινά μπορώ να πω ότι ξαφνιάστηκα και στεναχωρήθηκα. Βλέπεις καμμιά φορά θεωρούμε δεδομένα μερικά πράγματα δηλαδή οτι εμείς, τα πρόσωπα και όλα αυτά που αγαπάμε δεν πρόκειτε να πάθουν ποτέ τίποτα, μέχρι που έρχεται η στιγμή και όλα τα δεδομένα ανατρέπονται. Τότε καταλαβαίνουμε την αξία της ύπαρξης και του πόσο σημαντική είναι. Παρόλα αυτά όμως εμείς τα μεγάλα ζωα οι " άνθρωποι " όλη μας την ζωή το μόνο πράγμα που προσπαθούμε να πετύχουμε είναι περισσότερο χρήμα , περισσότερη δόξα , περισσότερη κοινωνική αξίωση, μέχρι να έρθει ενα γεγονός που θα μας συνταράξει και θα μας επαναφέρει στην πραγματικότητα βλέποντας τελικά το πόσο μικροί και αδύναμοι είμαστε. Σου εύχομαι μέσα απο την καρδιά μου ο ΙΙΚΑΡΟΣ να συνεχίζ
Είμαι βαθειά συγκινημένη και πολύ στεναχωρημένη από μια τόσο δυσάρεστη είδηση που βρήκα την πρώτη ημέρα επιστροφής στο γραφείο. Θα ήθελα να γράψω ένα αποχαιρετιστήριο μήνυμα για τον Ικαρο, αυτό το μοναδικό σκυλί-άνθρωπο και να στείλω μια μεγάλη αγκαλιά στον Γιάννη γιατί ξέρω πόσο πονάει ο χαμός του καλού του φίλου. Σας παρακαλώ πείτε μου που μπορώ να βρω τη "γωνιά" που δημιουργήσατε στην μνήμη του Ικαρου αλλιώς θα μπορούσα να σας στείλω το μήνυμα μέσω email και να το τοποθετήσετε εσείς εκεί που πρέπει. Λυπάμαι πάρα πολύ πραγματικά. Τον είχα γνωρίσει τον Ικαρο, ήταν αξιοθαύμαστος, ένας σκύλος-άνθρωπος. Ας είναι καλά εκεί που πήγε. Ξέρω ότι θα κάνει ότι μπορεί για να παραμείνει, ως ενέργεια δίπλα στον Γιάννη, κι ας μην τον βλέπουμε με τα ανθρώπινα μάτια μας. Να είστε όλοι καλά. Μάρια Marea Laoutari
Αγαπητέ Γιάννη, εύχομαι αυτή η χρονιά να είναι πλούσια σε διαδαχή και χαρές που θα αναπληρώσουν το κενό της μετάστασης του αγαπημένου Ίκαρου. πολύχρονος. Μάρκος Σορώτος
Γιάννη λυπάμαι πάρα πάρα πολύ γι'αυτό που τράβηξε ο Ικαρος και εσύ Λίλλιαν
Φίλε μου Γιάννη Τα λόγια ποτέ δεν στάθηκαν αντίβαρο σωστό στην οδύνη για το χαμό ενός φίλου (γιατί τι άλλο είναι πες μου ο σκύλος του καθενός μας). Θυμάσαι πως η γνωριμία μας (και η επαφή μου με τα σκυλιά) ξεκίνησε με μια κατάσταση παρόμοια (Τον χαμό του Πάρη -αγαπημένο σκύλο της Αθηνάς και το μεγάλωμα του rasty με φροντίδες μεγάλες και ακόμα μεγαλύτερο άγχος - λόγω της μακροχρόνιας απουσίας της Αθηνάς). Ένα απο αυτά που μου έμαθες, εκπαιδεύοντας τον rasty είναι να βλέπω μέσα τους τον παντοτινό φίλο αλλά και την ωμή πραγματικότητα. Οι φίλοι μας έχουν ζωή υποπολαπλάσια από τη δική μας και συνεπώς οφείλουμε απο τη πρώτη κιόλας στιγμή που παίρνουμε αγκαλία το κουτάβι μας να γνωρίζουμε πως θα έρθει η ώρα να το αποχωριστούμε. Όσο αργότερα τόσο καλύτερα αλλά αυτά δεν μπαίνουν σε όρους και προδιαγραφές.... Είμαι σίγουρος ότι η αγάπη σου συντροφεύει τον Ίκαρο όπου κι αν είναι. Να θυμάσαι τον Ίκαρο και να αγαπάς τα σκυλιά σου. Σου στέλνω μαζί τη θλίψη της Αθηνάς, μα και του rasty που
Γιάννη, λυπάμαι πολύ! Σου εύχομαι ο χρόνος να απαλύνει τη θλίψη σου και να μπορέσεις να δώσεις όλα αυτά που ξέρεις και που κατέχεις κάνοντας πολλά σκυλιά ευτυχισμένα όσο τον Ικαρο! Δώρα
Έρχονται στιγμές που συνειδητοποιεί κανείς ότι τα λόγια είναι πολύ λίγα για να πουν κάτι.... Είναι στιγμές σαν κι αυτές..... Ίσως η σιωπή και η προσπάθεια μας να αφουγραστούμε τον ήχο της ή και να βυθιστούμε τελικά σε αυτόν, να μπορεί ενδεχομένως να προσφέρει μια πρώτη δίεξοδο.... Την αγάπη μας στον μονάκριβο Ίκαρο και σε όλους σας.....Ευχόμαστε ο καιρός να δαμάσει τον πόνο, ώστε να καταφέρει τελικά να αναδυθεί στην θέση του κάθε τι το καλό - γιατί μόνο καλά υπήρχαν στις στιγμές που μοιραστήκατε και μοιραστήκαμε όλοι με τον Ίκαρο. Ας προσπαθήσουμε να θυμόμάστε τα καλά που μας δίδαξε : το κέφι, τη ζωντάνια, την αισιοδοξία, το μεράκι, τη γαλήνη, το σεβασμό, τη ζεστασιά, το χαμόγελο, το παιχνίδι και πάνω από όλα την αγάπη, αμέριστη και ανιδιοτελή.... "Ίκαρε, σου ευχόμαστε ταξίδι σου καλό ...! κι από εδώ και πέρα, να 'σαι πάντοτε καλά, και μακάρι κάποια μέρα ν' ανταμώσουμε ξανά!!" Γράφοντας αυτές τις γραμμές, έρχονται στο νου μου και οι στίχοι από εκείνο το ποίημα.
ΓΕΙΑ ΣΑΣ, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ. ΕΙΜΑΙ Η ΗΛΕΚΤΡΑ ΑΠΟ ΒΟΛΟ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΕΝΑ ΣΕΜΗΝΑΡΙΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΠΕΡΥΣΙ. ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕ ΠΟΛΥ. ΕΥΧΟΜΑΙ Κ ΓΙΑΝΝΗ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΤΕ ΠΟΤΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΙΚΑΡΟ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΧΑΡΑΣ ΛΥΠΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΩΝ ΑΚΟΜΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΞΕΧΝΙΟΥΝΤΑΙ ΠΟΤΕ. ΑΝΤΙΟ ΦΙΛΕ ΙΚΑΡΕ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΕΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ..
FILE KOYRAGIO. NA EISAI ESY KALA KAI NA TON THYMASE. NIKOS P.
Λυπούμαστε πολύ!!!!!! Καλό ταξίδι στον Ίκαρο, αν και κάπου γύρω σου θα έλθει και πάλι….. Σοφία -Μάριος
Γιαννη, το ξερω οτι δεν υπαρχουν λογια....ευχομαι μονο ο χρονος να απαλυνει τον πονο σου και ο Ικαρος να πεταει απιστευτα ψηλα και ευτυχισμενος τωρα! Με αγαπη Εμμανουελλα (Μανου)
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. 1 26/1/2007 3:40:25 πμ
StarDogs Επικοινωνία
Pote na nhn simbi se kanenan to idio. File mou kale lipame to 8abmaza kai egw. An mou tixi tote mpori kai na pe8ano eine paidi mou h Fiona mou, h skila mou tin agapo toso poli pou kanenas den to fantazetai. Kai pali lipame to perasa sta nea 8libero omos!!!!!!!!!!! Kostas http://www.aquariusfm.gr/news.html
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. 1 26/1/2007 3:40:25 πμ
StarDogs Επικοινωνία
Pote na nhn simbi se kanenan to idio. File mou kale lipame to 8abmaza kai egw. An mou tixi tote mpori kai na pe8ano eine paidi mou h Fiona mou, h skila mou tin agapo toso poli pou kanenas den to fantazetai. Kai pali lipame to perasa sta nea 8libero omos!!!!!!!!!!! Kostas http://www.aquariusfm.gr/news.html
Φίλε Γιάννη, παρόλο που δεν γνώρισα τον Ίκαρο από κοντά τον είχα γνωρίσει από τις φωτογραφίες του στο stardogs και στο βιβλίο σου. Πολύ στεναχωρήθηκα που πληροφορήθηκα ότι έφυγε τόσο νωρίς για το μεγάλο ταξίδι. Όμως πιστεύω ότι θα πέρασε καλά κοντά σου και θα το χάρηκε όσο ήταν μαζί. Καλό κατευόδιο όπου κι να πας Ίκαρε! Βασίλης Τσατήρης
Γιάννη καλησπέρα. Στεναχωρήθηκα απίστευτα με τον Ίκαρο. Δεν ξέρω τί άλλο να σου πω. Δεν τον ήξερα τόσο καλά, αλλά ήταν υπέροχο σκυλάκι. Ένας πραγματικός φίλος τόσο για σένα, όσο και για τα σκυλάκια που εκπαίδευες μαζί του (δε θα ξεχάσω ποτέ πόσο τέλεια έπαιζε και πρόσεχε και τον δικό μου). Πώς να σου ευχηθώ τώρα Καλή Χρονιά κλπ; Τέλος πάντων, ελπίζω να βρεις δύναμη να μην στεναχωριέσαι τόσο κάποια στιγμή και να τη βρεις μέσα από τα τόσα σκυλάκια που αγαπάς και φροντίζεις. Ξέρω ότι έχω χαθεί, αλλά θα σου φέρω σε καμιά δεκαριά μέρες το Elfini για να σε δούμε και να μας δεις. Ναταλία, μαμά τρελοElfin
Γιάννη μου, Δεν θα ξεχάσουμε την ημέρα, που γνωρίσαμε τον Ικαρο. Το σπινθηροβόλο βλέμμα, την ζωντάνια και το ολοφάνερο δέσιμο μαζί σου. Δεν υπάρχουν λέξεις να σου πούμε, πόσο πολύ νοιώθουμε την θλίψη σου. Ο Ικαρος ζεί και θα ζεί για πάντα μέσα στην καρδιά σου. Θα τον νοιώθεις να σε ακολουθεί σε κάθε σου βήμα. Γιατί έτσι είναι. Και κάποια στιγμή θα βρεθείτε πάλι μαζί. Και αυτή τη φορά θα είναι για πάντα. Καλό ταξίδι Ικαρε.
Κυριε Γιαννη μωλις διαβασα για αυτο που εγινε στον Ικαρο καταλαβα πως πρεπει να νιωθετε επειδη το εχω περασει και εγω αυτο με μια γατα που αγαπουσα πολυ. Κουραγιο και ελπιζω να ξεπερασετε αυτο που περνατε συντομα μονο και μονο με την σκεψη πως μαζι σας ο Ικαρος ειχε περασει τελεια και πως ακομη ειναι κοντα σας σαν ενα κομματι απο εσας..ετσι το πιστευω εγω... Δακρυσα με αυτα που διαβασα. Και παλι κουραγιο και λυπαμαι παρα παρα πολυ.
Για τον Ικαρο: Αυτο που μου ραγιζει την καρδια ειναι το ποσο αδικα πονεσατε εσυ και η Ντορσουλα. Τον πονο που ειδα στα ματια σας δεν μπορω να το βγαλω απο το μυαλο μου. Μακαρι να γινοταν να μην σας αποχωριζομασταν ποτε. Αντιο γλυκε μου και να μου φυλας την Ντορσουλα σαν παλλικαρι που παντα θα εισαι
My dearest friend Yianni. Today I grieve with you. I feel your pain in my heart with tears in my eyes. Ikaros was lucky to have you and you lucky to have him. He departed us knowing you gave him your heart and deepest love. When our time comes to depart this world, we would be extremely lucky to leave with someone giving us the same amount of love you gave him. With my deepest sympathies, Harry
Αγαπητέ κύριε Αραχωβίτη, Δεν τον ήξερα τον Ίκαρο, έπρεπε να φύγει για ν' ακούσω γι αυτόν και να καταλάβω από το κείμενό σας πόσο πολύ αγαπήθηκε. Ευχηθείτε του καλό κατευόδιο, κι ελευθερώστε τον από τη λύπη σας. Δεν είναι και πάρα πολλά τα ζώα που μπορούν να καυχηθούν για την μεγάλη αγάπη που τους είχε ο ανθρώπινος σύντροφός τους. Αυτός, όσο κι αν έφυγε μικρός ακόμα, είχε γεννηθεί κάτω από καλό αστέρι. Αγαπήθηκε στη ζωή του και στηρίχτηκε στη δύσκολή του στιγμή. Κάντε κλικ στη διεύθυνση κάτω, και διαβάστε το κείμενο στο δικτυακό τόπο του καταφυγίου μας. Ίσως βοηθήσει να διαχειριστείτε με λιγότερο πόνο την απουσία του. http://www.kazshelter.org/rainbow.htm Με εκτίμηση Βάνα Θεοδωρίδου ΚΑΖ
Γιάννη λυπάμαι πολύ για τον αγαπημένο σου σκύλο. Εύχομαι να βρεθεί μια μέρα ένα κουτάβι με έξυπνη φάτσα και αεικίνητη ουρά που να του μοιάζει και να σου τον θυμίζει Καλη χρονιά Φάνης Λέκκας
Dear Yianni, I am so sorry to hear about Ikarus; it is tragic. You must be suffering so much. It is the hardest thing when our animals pass on - especially at such a young age. My thoughts are with you, Cordelia
Τα συλληπήρια μου για τον φίλο που χάσατε. Μ.Μ.
Γιάννη μου λυπάμαι πολύ. Δεν ξέρω τι να σου γράψω, κι αν σ' ανακουφίζει καθόλου το ότι νιώθω τον πόνο σου. Ελπίζω να μπορείς να συνεχίσεις να χαίρεσαι με αυτήν την αγαπούλα που είχες στη ζωή σου, έστω κι αν δεν είναι πια κοντά σου. Νά 'σαι καλά. Αναστασία
Διάβασα το mail για τον Ικαρο. Παρ'όλο που ήμουν στο γραφείο εν ώρα εργασίας βούρκωσα... Ελπίζω να είναι καλά εκεί ψηλά, να κάνει παρέα και να μαθαίνει όλα αυτά που του μάθατε σε όλα τα σκυλάκια που αναπαύτηκαν. Ιδιαίτερα τα αδέσποτα θα μάθουν τι σημαίνει ανθρωπιά μέσω ενός σκύλου γιατί όσο ζούσαν δεν την είδαν από τους ανθρώπους...
Κριτικές για το βιβλίο "Αρμονική Συμβίωση"
" ...με βοήθησε από τη πρώτη μέρα να ξέρω τι πρέπει να κάνω, πως να αντιμετωπίσω εγκαίρως και σωστά τα προβλήματα με τον Ιβάν. Στα προηγούμενα σκυλιά μου είτε άκουγα ότι μου έλεγε ο κάθε "ειδικός" ή αργούσα να κάνω αυτά που έπρεπε. Οι "Έντεκα Χρυσοί Κανόνες" που περιγράφονται στο Αρμονική Συμβίωση έκαναν τη ζωή του Ιβάν και τη δική μου πιο εύκολη και βολική..."
-
Χρύσα Κωνσταντινίδη , Αθήνα
" ...γνωρίζοντας τον κ. Αραχωβίτη από την εκπαίδευση που είχαμε κάνει στο πρώτο μου σκυλί (Γερμανικό Ποιμενικό , έλεγχος φοβίας και επιθετικότητας) σε ηλικία 4 ετών, πριν ακόμη αποκτήσω την Ήρα (λυκοσκυλίνα) "ξεκοκάλισα" το βιβλίο αυτό γιατί δεν ήθελα να ξανακάνω τα ίδια λάθη ούτε να περάσω τα ίδια βάσανα. Από τη μέρα που η Ήρα ήρθε σπίτι μας δεν είχαμε να κάνουμε τίποτα άλλο από το να εφαρμόζουμε όσα γράφονται στο βιβλίο. Η θετική μέθοδος εκπαίδευσης σκύλων μας έχει δώσει ένα υπέροχο σκυλί και έχει επηρεάσει πλήρως τη φιλοσοφία μας..."
-
Νίκος Πέτρου
"...και σήμερα θα σας παρουσιάσουμε κάποια αποσπάσματα από το βιβλίο «Αρμονική συμβίωση» του γνωστού εκπαιδευτή σκύλων Γιάννη Αραχωβίτη που μιλούν για το πώς το κουτάβι που υιοθετήσαμε θα «κοινωνικοποιηθεί», δηλαδή πώς θα γίνει ένας ήρεμος και αγαπητός σκύλος και όχι ένας... κακός μπελάς. Ελλείψει χώρου, μπαίνω αμέσως στο «ψητό»: «Οι πρώτες εβδομάδες του κουταβιού στο καινούργιο σπίτι του είναι από τις πιο σημαντικές στη ζωή του. Αυτή την περίοδο μπαίνουν οι βάσεις για το πώς το κουτάβι θα συμπεριφέρεται αργότερα, ως ενήλικας σκύλος. Ολα τα ζώα, συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπων, περνούν μια κρίσιμη φάση/διαδικασία που ονομάζεται κοινωνικοποίηση. Αυτή η διαδικασία επιτρέπει στο κουτάβι να αναπτύξει απαραίτητες κοινωνικές δεξιότητες και να μάθει να αναγνωρίζει και πώς να συναναστρέφεται με άλλα σκυλιά, ζώα και ανθρώπους. Κουτάβια με ανεπαρκή κοινωνικοποίηση είναι φοβικά όταν συναντούν άλλα ζώα, ανθρώπους και / ή καινούργιες καταστάσεις. Δεν αντέχουν το στρες και πολλά δείχνουν επιθετικότητα ακόμη και με ελάχιστη πρόκληση και αιτία.
Ολα τα κουτάβια χρειάζονται κοινωνικοποίηση, αλλά το ποσοστό της κοινωνικοποίησης που απαιτείται για το κάθε ξεχωριστό κουτάβι μπορεί να διαφέρει, κι αυτό εξαρτάται από την ηλικία, τη ράτσα και από γενετικούς παράγοντες. Η καλύτερη ηλικία για να κοινωνικοποιήσουμε το κουβάτι είναι από την 3η έως τη 12η εβδομάδα. Η κοινωνικοποίηση μπορεί να γίνει και μετά από αυτή την ηλικία, αλλά είναι σημαντικά λιγότερο αποτελεσματική και απαιτεί πολύ περισσότερο χρόνο και προσπάθεια για να επιτευχθεί το ίδιο αποτέλεσμα. Αν και η 12η εβδομάδα θεωρείται το ανώτατο χρονικό όριο της έγκαιρης κοινωνικοποίησης, οι εμπειρίες και οι προσπάθειες περαιτέρω κοινωνικοποίησης δεν θα πρέπει να σταματήσουν εδώ. Οπως και με άλλες δεξιότητες: αν οι κοινωνικές δεξιότητες δεν εξασκούνται καθ' όλη τη ζωή του σκύλου, τότε η αποτελεσματικότητά τους μειώνεται.
Στις επόμενες γραμμές υπάρχουν βασικές οδηγίες για να εξασφαλίσετε στο κουτάβι αρκετές και ολοκληρωμένες εμπειρίες κοινωνικοποίησης. Τροποποιήσεις πρέπει να γίνονται ανάλογα και με το τι περιμένουμε να κάνει και να αντιμετωπίσει το κουτάβι αργότερα στη ζωή του. Για παράδειγμα, ένα σκυλί που θα ζήσει σε ένα αγρόκτημα πρέπει να γνωρίσει διάφορα ζώα (γάτες, κοτόπουλα, αγελάδες κ.λπ.), ενώ ένα σκυλί που θα ζήσει στην πόλη χρειάζεται περισσότερη εξοικείωση με λεωφορεία, τρένα, ποδήλατα κ.λπ.
Κατά τη διάρκεια της κρίσιμης περιόδου κοινωνικοποίησης, το κουτάβι πρέπει:
-
Να συναντήσει τουλάχιστον 10 διαφορετικούς άγνωστους κάθε εβδομάδα και να του δίνονται μεζεδάκια από αυτούς. Αλλάξτε τους ανθρώπους κάθε εβδομάδα.
-
Να συναντάει 5 διαφορετικούς φιλικούς σκύλους κάθε εβδομάδα.
-
Να γνωρίσει και άλλα ζώα (3 την εβδομάδα) που πιθανόν θα συναντήσει στο μέλλον.
-
Να πάει σε τουλάχιστον 5 διαφορετικά μέρη κάθε εβδομάδα.
-
Να επισκεφτεί την κτηνιατρική κλινική κάθε εβδομάδα και απλώς να του δίνουν μεζεδάκια.
-
Να εκτεθεί σε διάφορα ερεθίσματα, ηχητικά και οπτικά, μέσα στο σπίτι και στη γειτονιά.
-
Να το παίρνετε μικρές βόλτες με το αυτοκίνητο 2-3 φορές την εβδομάδα.
-
Να το παίρνετε για βόλτα 10 λεπτών στη γειτονιά δυο-τρεις φορές την εβδομάδα, ζητήστε από τον κόσμο που συναντάτε να του δίνουν μεζεδάκια με ήρεμο τρόπο. Αποφύγετε τα βρώμικα μέρη και τα μη εμβολιασμένα ζώα.
Φαίνεται να είναι πολλή δουλειά αλλά μπορείτε να πετύχετε πολλούς από τους στόχους σε μια έξοδο
Είναι σημαντικό σε όλη αυτή τη διαδικασία το κουτάβι να μην έχει αρνητικές εμπειρίες. Φροντίστε να έχετε γνώση της κάθε κατάστασης που θα συναντήσετε και να ελέγχετε αρκετά το περιβάλλον. Στην περίπτωση που το κουτάβι φοβηθεί από κάτι, μην το "παρηγορείτε" ή το χαϊδεύετε, καθώς αυτό είναι σαν να ενισχύετε το φόβο και την αντίδρασή του. Απλώς φύγετε από την κατάσταση ήρεμα και αμέσως».
(Επειδή τα βρίσκω πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά, θα φιλοξενήσω κι άλλα αποσπάσματα από το χρήσιμο αυτό βιβλιαράκι, τις προσεχείς Δευτέρες.)
-
Παναγιώτης Διαμαντής Δημοσιογράφος , "Ελευθεροτυπία"
"...πραγματικά το βιβλίο του κ. Αραχωβίτη, το "Αρμονική Συμβίωση" με βοήθησε (έστω και καθυστερημένα) να καταλάβω τι πήγε στραβά με το Μούργο (6 ετών Ροτβαίλερ). Ο Μούργος από μικρός φαινόταν ότι θα γίνει ζόρικο σκυλί. Εμείς βεβαίως τότε το βρίσκαμε χαριτωμένο. Μας είπαν ότι η εκπαίδευση αρχίζει κατά τον 6-7 μήνα και έτσι δεν δώσαμε αρκετή προσοχή. Γρήγορα τα πράγματα χειροτέρευσαν. Γρυλίσματα, αγριοκοιτάγματα κ.λ.π. έγιναν πιο συχνά φαινόμενα. Όταν πια έφτασε η ηλικία για να "μάθει γράμματα", το μόνο που μας είπαν δυο διαφορετικοί εκπαιδευτές ήταν. " Πρέπει οπωσδήποτε να του σπάσετε το τσαμπουκά; αλλιώς θα σας φάει!" Μην ξέροντας δεχθήκαμε τη γνώμη των "ειδικών" και αρχίσαμε τα "δυναμικά σπορ". Πνίχτες , ηλεκτρικά κολάρα κ.λ.π.
Το αποτέλεσμα τελείως το αντίθετο από αυτό που περιμέναμε. Ο Μούργος "φρίκαρε" από τις "περιποιήσεις" , δάγκωσε τον άνδρα και τον ένα εκπαιδευτή.
Διαβάζοντας το "Αρμονική Συμβίωση" ένοιωσα ότι έμπαινα σε ένα άλλο κόσμο. Μα τόσο διαφορετικά μας τα είχαν πει. Και πως εμείς δεν υποψιαστήκαμε τίποτα. Όλα αυτά που γράφει ο κ. Αραχωβίτης ακούγονται τόσο λογικά και απλά. Και όμως εμείς (δυστυχώς από άγνοια αλλά και λάθος πληροφόρηση) χάσαμε το "τραίνο". Ο δε Μούργος ζει απομονωμένος στο κήπο, πίσω από ένα συρματόπλεγμα ύψους δυο μέτρων. Και από το σκυλί φίλο και παρέα που θέλαμε δεν έχει μείνει τίποτα. Ούτε τα εμβόλια δεν τολμάμε πια να του κάνουμε.
Με πιάνουν τα δάκρυα όταν σκέφτομαι ότι αν είχα διαβάσει εγκαίρως αυτό το βιβλίο, το "Αρμονική Συμβίωση" ίσως να βασίλευε η αρμονία και στη σχέση μας με το Μούργο. Όταν τον βλέπω δεν ξέρω τι να του πω. Θα ήθελα να του ζητήσω συγνώμη που δεν γνώριζα. Εύχομαι σε όλους όσους να αποκτήσουν ένα σκυλάκι για παρέα να μην νοιώσουν όπως νοιώθω εγώ. Ότι πρόδωσα το σκυλί μου.
Το αποτέλεσμα τελείως το αντίθετο από αυτό που περιμέναμε. Ο Μούργος "φρίκαρε" από τις "περιποιήσεις" , δάγκωσε τον άνδρα και τον ένα εκπαιδευτή.
Διαβάζοντας το "Αρμονική Συμβίωση" ένοιωσα ότι έμπαινα σε ένα άλλο κόσμο. Μα τόσο διαφορετικά μας τα είχαν πει. Και πως εμείς δεν υποψιαστήκαμε τίποτα. Όλα αυτά που γράφει ο κ. Αραχωβίτης ακούγονται τόσο λογικά και απλά. Και όμως εμείς (δυστυχώς από άγνοια αλλά και λάθος πληροφόρηση) χάσαμε το "τραίνο". Ο δε Μούργος ζει απομονωμένος στο κήπο, πίσω από ένα συρματόπλεγμα ύψους δυο μέτρων. Και από το σκυλί φίλο και παρέα που θέλαμε δεν έχει μείνει τίποτα. Ούτε τα εμβόλια δεν τολμάμε πια να του κάνουμε.
Με πιάνουν τα δάκρυα όταν σκέφτομαι ότι αν είχα διαβάσει εγκαίρως αυτό το βιβλίο, το "Αρμονική Συμβίωση" ίσως να βασίλευε η αρμονία και στη σχέση μας με το Μούργο. Όταν τον βλέπω δεν ξέρω τι να του πω. Θα ήθελα να του ζητήσω συγνώμη που δεν γνώριζα. Εύχομαι σε όλους όσους να αποκτήσουν ένα σκυλάκι για παρέα να μην νοιώσουν όπως νοιώθω εγώ. Ότι πρόδωσα το σκυλί μου.
-
Νίτσα Πετροπούλου Αθήνα
"...για ακόμη μια φορά ο κ. Αραχωβίτης με εντυπωσίασε όχι μόνο με τον πλούτο των γνώσεών του για τα σκυλιά αλλά περισσότερο για τη τελείως διαφορετική προσέγγιση που έχει ως προς το τι, πως και πότε πρέπει τα σκυλιά να μάθουν "καλούς τρόπους".
Έχοντας σκυλιά για περισσότερα από 25 χρόνια , και ασχολούμενος με την εκπαίδευση από χόμπυ, έχω συζητήσει με τους περισσότερους εκπαιδευτές σκύλων στην Αθήνα. Έχω διαβάσει όλα τα περιοδικά του χώρου. Από όλους και όλα έχω κερδίσει διάφορα πράγματα. Όμως ποτέ δεν μπόρεσα να βρω κάτι με ολοκληρωμένη και ξεκάθαρη φιλοσοφία.
Το καινούριο βιβλίο του κ. Αραχωβίτη, το "Αρμονική Συμβίωση", προσφέρει αυτό ακριβώς που χρειάζεται ο κάθε ιδιοκτήτης στη κρίσιμη στιγμή. Με λόγια απλά περιγράφονται όλα όσα πρέπει να κάνει ο κάθε νέος "γονέας" κουταβιού ώστε να "βάλει το νερό στο σωστό αυλάκι" από τη πρώτη μέρα.
Θυμάμαι τον εαυτό μου να βολοδέρνει με αμφιβολίες αν κάνω το σωστό ή όχι με το κουτάβι μου. Οι πρώτοι 5-6 μήνες ήταν πάντοτε δύσκολοι. Έχοντας διαφορετικές και αποσπασματικές πληροφορίες, κατέληγα να κάνω ότι μου φαινότανε σωστό. Κάποιες φορές το πετύχαινα , κάποιες όχι. Αλλά ήταν τυχαία προσέγγιση. Το "Αρμονική Συμβίωση" δεν σας αφήνει μόνο σας. Δεν αφήνει τα πράγματα να εξελιχθούν τυχαία. Σας δίνει τα σωστά βήματα που πρέπει από τη πρώτη μέρα να ακολουθήσετε.
Ποτέ μου δεν έχω συναντήσει το κ. Αραχωβίτη και δεν έχω κάποιο κέρδος να τον κολακεύσω. Ως φιλόζωος και χομπίστας εκπαιδευτής τον ευχαριστώ για αυτό το θαυμάσιο βιβλίο. Το έχω διαβάσει ήδη 3 φορές. Το συστήνω σε όλους τους φίλους μου. Είμαι σίγουρος ότι θα κερδίσουν πολλά. Και αυτοί και τα σκυλιά τους.
Έχοντας σκυλιά για περισσότερα από 25 χρόνια , και ασχολούμενος με την εκπαίδευση από χόμπυ, έχω συζητήσει με τους περισσότερους εκπαιδευτές σκύλων στην Αθήνα. Έχω διαβάσει όλα τα περιοδικά του χώρου. Από όλους και όλα έχω κερδίσει διάφορα πράγματα. Όμως ποτέ δεν μπόρεσα να βρω κάτι με ολοκληρωμένη και ξεκάθαρη φιλοσοφία.
Το καινούριο βιβλίο του κ. Αραχωβίτη, το "Αρμονική Συμβίωση", προσφέρει αυτό ακριβώς που χρειάζεται ο κάθε ιδιοκτήτης στη κρίσιμη στιγμή. Με λόγια απλά περιγράφονται όλα όσα πρέπει να κάνει ο κάθε νέος "γονέας" κουταβιού ώστε να "βάλει το νερό στο σωστό αυλάκι" από τη πρώτη μέρα.
Θυμάμαι τον εαυτό μου να βολοδέρνει με αμφιβολίες αν κάνω το σωστό ή όχι με το κουτάβι μου. Οι πρώτοι 5-6 μήνες ήταν πάντοτε δύσκολοι. Έχοντας διαφορετικές και αποσπασματικές πληροφορίες, κατέληγα να κάνω ότι μου φαινότανε σωστό. Κάποιες φορές το πετύχαινα , κάποιες όχι. Αλλά ήταν τυχαία προσέγγιση. Το "Αρμονική Συμβίωση" δεν σας αφήνει μόνο σας. Δεν αφήνει τα πράγματα να εξελιχθούν τυχαία. Σας δίνει τα σωστά βήματα που πρέπει από τη πρώτη μέρα να ακολουθήσετε.
Ποτέ μου δεν έχω συναντήσει το κ. Αραχωβίτη και δεν έχω κάποιο κέρδος να τον κολακεύσω. Ως φιλόζωος και χομπίστας εκπαιδευτής τον ευχαριστώ για αυτό το θαυμάσιο βιβλίο. Το έχω διαβάσει ήδη 3 φορές. Το συστήνω σε όλους τους φίλους μου. Είμαι σίγουρος ότι θα κερδίσουν πολλά. Και αυτοί και τα σκυλιά τους.
-
Δημήτρης Παυλόπουλος Χομπίστας εκπαιδευτής και ιδιοκτήτης 5 υπέροχων σκύλων, Αθήνα
"...Από μικρή ήθελα σκυλί, όπως τα περισσότερα παιδιά άλλωστε. Κατά καιρούς μάζευα πεταμένα και εγκαταλελειμμένα κουτάβια από το δρόμο, αλλά η σχέση μας ποτέ δεν ήταν μόνιμη.
Οι γονείς μου φρόντιζαν να τους βρουν, έγκαιρα, μια άλλη «ανάδοχη οικογένεια», αφού έβλεπαν ότι δεν είμαι έτοιμη να αναλάβω τα καθήκοντα μου ως «ιδιοκτήτρια ζώου», όπως και εκείνοι - αντίστοιχα - δεν είχαν διάθεση να τα επωμιστούν έναντι εμού!
Απόφαση ζωής
Ο καιρός πέρασε, μεγάλωσα, μετακόμισα μόνη μου στη Σύρο και έπαψα να θέλω σκύλο. Προτιμούσα την νεοαποκτηθείσα και πρωτόγνωρη ελευθερία μου, γιατί - όπως και να το κάνουμε - η ανατροφή ενός σκύλου χρειάζεται υποχωρήσεις, συνέπεια και προπάντων ένα σχετικό προγραμματισμό, λέξεις άγνωστες για μένα, τουλάχιστον όσον αφορούσε την προσωπική μου ζωή.
Ώσπου έκανε την εμφάνιση της, δυναμικά και απρόβλεπτα, στο προσκήνιο η Μάγια: Ένα ημίαιμο λυκοσκυλάκι. Πήρα την απόφαση να την υιοθετήσω, με τον ίδιο τρόπο που παίρνω όλες τις μεγάλες αποφάσεις: Αυθόρμητα και χωρίς να το σκεφτώ δεύτερη φορά.
Η πρώτη μέρα μαζί της ήταν «υπέροχη», η δεύτερη όχι και τόσο, η τρίτη υποφερτή και από την τέταρτη άρχισαν τα δύσκολα… Ένιωθα, πελαγωμένη, χαμένη και τρομερά μόνη - καμία βοήθεια από πουθενά. Οι «συμβουλές» που ερχόντουσαν απ’ έξω δεν με παρηγορούσαν και τόσο: «Δώσ’ την, εσύ μένεις μόνη και δε μπορείς να έχεις σκύλο», «Δείξε της ποιος είναι ο αρχηγός», «Βάρα την, μην την λυπάσαι, γιατί αλλιώς όταν μεγαλώσει θα σε φάει» κ.λπ.
Οι απόψεις διίσταντο
Για να τη δώσω ούτε λόγος. Είχα δεσμευτεί απέναντι στον εαυτό μου και θα με εξέθετα ανεπανόρθωτα στα μάτια μου αν το έκανα. Όσο για τα υπόλοιπα (αρχηγεία, ξύλο, σκληρότητα) δεν είναι του χαρακτήρα μου. Πότε δεν ήθελα ούτε να είμαι αρχηγός, ούτε κάποιος άλλος να άρχει σε εμένα και η παροιμία «όπου δεν περνάει ο λόγος, πέφτει ράβδος» με βρίσκει φύση αντίθετη. Οποιαδήποτε μορφή βίας - ακόμα και η λεκτική - με ταράζει και πολύ περισσότερο όταν εγώ πρέπει να την ασκήσω.
Είχα φτάσει σε απόγνωση και απελπισία, μέχρι που έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο του Γιάννη Αραχωβίτη «Αρμονική Συμβίωση».
Όλα όσα είχα ακούσει για την ανατροφή ενός σκύλου ανατράπηκαν. Στην ουσία, μέσα από το βιβλίο, μου δόθηκε το δικαίωμα, εμένα, της συγκαταβατικής, της «μαλακής», της «απρογραμμάτιστης» να μεγαλώσω ένα ζώο. Ενώ πάντα αγαπούσα ή μάλλον ήθελα να αγαπήσω τα σκυλιά, γιατί κάτι με τραβούσε προς αυτά, ποτέ δεν κατάφερνα να «ολοκληρώσω» την σχέση μου μαζί τους.
«Αρμονική Συμβίωση»
Διαβάζοντας το βιβλίο, εντόπισα το «αγκαθάκι» της επικοινωνίας μου με τους σκύλους, την απόσταση που με χώριζε από αυτούς. Στον κενό χώρο που σχηματίζει η έλλειψη αγάπης, γεννιέται ο φόβος: Ο φόβος του αγνώστου, ο φόβος για κάποιον που δε γνωρίζω και δεν κατανοώ την συμπεριφορά του, στην προκειμένη περίπτωση ο φόβος για αυτό το μαλλιαρό πλάσμα, που δεν μπορώ να καταλάβω τι θέλει από μένα και τι θέλω εγώ από αυτό και που εμείς οι άνθρωποι αποκαλούμε σκύλο.
Σε κάθε παράγραφο του βιβλίου, αναγνώριζα την Μάγια. Έτσι άρχισα να κατανοώ την συμπεριφορά της και συνεπώς να μη με τρομάζει. Όλα άλλαξαν μαγικά, όχι γιατί το σκυλί μεταμορφώθηκε σε άνθρωπο ή καλυτέρευσε αυτόματα τη συμπεριφορά του, αλλά γιατί ξεκίνησα, σιγά - σιγά, να αποκωδικοποιώ τα σήματα που μου στέλνει, να μαθαίνω την γλώσσα της.
Πλέον - και μετά την ανάγνωση του βιβλίου - η «έννοια» σκύλος έχει διαφορετική ερμηνεία στο λεξικό μου. Ο σκύλος είναι μια ξεχωριστή και ολοκληρωμένη ύπαρξη, όχι ένας «διαφορετικός άνθρωπος», όπως λανθασμένα περνάει πολλές φορές, αλλά απλώς, διαφορετικός από τον άνθρωπο.
-
Ελίνα Αλαμάνου Δημοσιογράφος Σύρος
Στοιχεία Επικοινωνίας
StarDogs Θετική Εκπαίδευση Σκύλων
Υπεύθυνος: Γιάννης Αραχωβίτης (Επαγγελματίας Εκπαιδευτής Σκύλων Μέλος του APDT #66102 (USA) & PDTE)
Τηλ.: 210-60 29 053
Κιν.: 6945 954 564
Πανσιόν (ξενοδοχείο) σκύλων
Τηλ.: 213-00.80.588
Κιν.: 694-43.99.911
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
- Φτιάξτε τις Βαλίτσες τους
- Οι 5 βασικές αρχές στην εκπαίδευση σκύλων - Τρίτη βασική αρχή
- Σκέψεις γύρω από την Εκπαίδευση Σκύλων
- Δανάη η τρομερή!
- Μαθήματα ήθους, αγωνιστικότητας και ευαισθησίας από μια νεαρή ζωόφιλο!!
- Άλλοι έχουνε το όνομα και άλλοι έχουνε τη χάρη!
- Μόνο Εσύ!
- Καλοκαιρινή ασφάλεια ζώων
- Διαλέγοντας τον κατάλληλο εκπαιδευτή για το σκυλί σας
- Γι’ αυτούς που θεωρούν ότι είναι «απλά ένας σκύλος»