μια μικρή ιστορία...
Όταν πήγαινα 1η λυκειου ήμουν ''πάτος''στη χημεία...1ο τεστ...1ο διαγώνισμα...1ο 3μηνο...κλπ κλπ δεν έλεγα να ''πιάσω'' κάν τη βάση...
Είχα πειστεί πια ότι δεν είμαι εγώ για χημείες κλπ...
Στα μέσα του 2ου τριμήνου λοιπόν, έχουμε κάποιες ανακατατάξεις και αλλάζουμε καθηγητη...έφυγε η κυρία ''Χ'' και ανέλαβε το τμημα μου ο κύριος ''Σ'' στα αντίστιχα μαθήματα...μη στα πολυλογώ μέσα στο επόμενο διαστημα  δύο-τριων εβδομάδων,περιπου, έγραψα σε διαγώνισμα 17 (!) και οι βαθμοί μου ανέβηκαν επίσεις στο 2ο και 3ο τρίμηνο....κι όλα αυτά όχι γιατί ξαφνικά έγινα πιο έξυπνος..αλλά γιατί είχα πλέον μπροστά μου έναν καλό δασκαλο!

Από τα πρώτα κιόλας μαθήματα είδα σ'εσενα εκείνον τον δάσκαλο...

Θέλω για άλλη μια φορά να σε ευχαριστήσω για την υπομονή σου και για όλα όσα έκανες και προσπάθησες και τα κατάφερες!
Μ'εμένα τα κατάφερες και είμαι σίγουρος πως το ίδιο ισχύει και για την υπόλοιπη ομάδα.
Η αντίλυψη μου άλλαξε ριζικά και βλέποντας στην πράξη τα αποτελέσματα της τεχνικής που μας δίδαξες, όχι μόνο όσον αφορά την εκπαίδευση των σκυλιών αλλά άλλαξε και η συμπεριφορά μου απέναντι στους ίδιους τους ανθρώπους...απέναντι στα προβλήματα της καθημερινότητας...απέναντι στα πάντα...πλέον έχω αρχήσει να προσεγγιζω το κάθε τι ''θετικά'' και όσο πιο πολλύ το κάνω αυτό, τόσο περισότερο θάρρος πέρνω και παθιάζομαι,όπως λές κι εσύ, με αυτό που κάνω...

Η επιτυχία είναι δική σου Γιάννη μου!
Δική σου και όλης της ομάδας!

Για άλλη μια φορά σ'ευχαριστώ
Γαβριήλ

(χαιρετησμούς στους Μ&Μ...)